Θα είμαστε απέναντι στον Τατούλη (ας μην ελπίζει)

Διαβάστε την ανακοίνωση της Δημοκρατικής Αριστεράς και θα αντιληφθείτε το για ποιο λόγο ο Περιφερειάρχης Αργολίδας Τατούλης θα βρει στις περιφερειακές εκλογές αντίθετους στην προσπάθεια επανεκλογής του τους σκεπτόμενους προοδευτικούς πολίτες.
Η σιωπή του ΠΑΣΟΚ που ακόμα δίνει χείρα βοηθείας στον Περιφερειάρχη που προωθεί εσφαλμένες και καταστρεπτικές για το περιβάλλον λύσεις διαχείρισης των απορριμάτων με προβληματίζει.
Εμπρός πασόκια ξυπνήστε......
Και βέβαια τι να πω και για τον "πράσινο" Περιφερειακό Σύμβουλο, που ήταν επικεφαλής του ψηφοδελτίου που είχαν υποστηρίξει οι Οικολόγοι-Πράσινοι (ευτυχώς με ευνόησε η συγκυρία και τον γνώρισα προσωπικά πριν τις περιφερειακές εκλογές και έτσι, ως εικός, τον μαύρισα κανονικότατα)
Αυτή είναι η ανακοίνωση του Τομέα Πράσινων και Οικολογίας της ΔΗΜΑΡ, που αντιδρούν στην προωθούμενη επεξεργασία σύμμεικτων απορριμμάτων και στην επιλογή μελέτης που κάνει λόγο για όλες τις τεχνολογίες, κάτι που προωθεί και η Περιφέρεια Πελοποννήσου.

Ανακοίνωση του Τομέα Πράσινων Πολιτικών και Οικολογίας της ΔΗΜΑΡ σχετικά με τους διαγωνισμούς για την κατασκευή εργοστασίων επεξεργασίας απορριμμάτων

Σχετικά με τους διαγωνισμούς για την κατασκευή 4 εργοστασίων επεξεργασίας απορριμμάτων μέσω Συμπράξεων Δημοσίου & Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) που υλοποιεί ο Ειδικός Διαβαθμιδικός Σύνδεσμος Νομού Αττικής, ο Τομέας Πράσινων Πολιτικών και Οικολογίας της ΔΗΜΑΡ δηλώνει τα εξής:

1.Η επίλυση του προβλήματος της διαχείρισης των απορριμμάτων του λεκανοπεδίου δεν μπορεί να επιτευχθεί με την προωθούμενη επεξεργασία σύμμεικτων απορριμμάτων, η οποία είναι αντίθετη με την ευρωπαϊκή πολιτική αλλά και με την ευρωπαϊκή και ελληνική σχετική νομοθεσία.

2.Μόνη λύση για την διαχείριση των απορριμμάτων, τόσο της Αττικής όσο και της υπόλοιπης Ελλάδας είναι η εντονότερη πολιτική και κοινωνική υποστήριξη της πρόληψης, της επαναχρησιμοποίησης, της διαλογής των απορριμμάτων στην πηγή, ώστε να γίνει πράξη η μέγιστη ανακύκλωση. Χρειάζεται βελτίωση της διαλογής των βασικών υλικών-στόχων, άμεση δρομολόγηση της διαλογής του οργανικού κλάσματος και της ανακύκλωσής του, όπως προβλέπεται και από την πρόσφατη νομοθεσία. Η έμπρακτη υλοποίηση των στόχων των ευρωπαϊκών Οδηγιών και της ελληνικής νομοθεσίας θα συμβάλει στην υπέρβαση του παρωχημένου μοντέλου της ταφής του συνόλου των στερεών αποβλήτων.

3.Η προώθηση της διαλογής στην πηγή και της επαναχρησιμοποίησης / ανακύκλωσης των αξιοποιήσιμων υλικών θα μειώσει δραματικά τον όγκο των απορριμμάτων που θα απομείνουν προς επεξεργασία / διάθεση. Η ταυτόχρονη προκήρυξη κατασκευής 4 (!) εργοστασίων αυτού του μεγέθους στην Αττική ακυρώνει στην πράξη την ευρωπαϊκή και εθνική πολιτική για την αειφορική διαχείριση των αστικών στερεών αποβλήτων. Απειλεί είτε την ίδια την συνέχεια των Συλλογικών Συστημάτων Εναλλακτικής Διαχείρισης είτε την Αττική με νέα «κουφάρια» αδρανών εργοστασίων.

4.Η παλαιά, δοκιμασμένη και αποτυχημένη μέθοδος της «μελέτης-κατασκευής» από τον εργολάβο επανέρχεται στην προκήρυξη του διαγωνισμού, που κάνει λόγο για «όλες τις δόκιμες τεχνολογίες επεξεργασίας στερεών αποβλήτων». Η συντεταγμένη πολιτεία και κυρίως οι αυτοδιοικητικές αρχές οφείλουν να επιλέξουν την βέλτιστη τεχνολογία επεξεργασίας, μετά από ανοιχτή, διαφανή διαβούλευση τόσο με την κοινωνία, όσο και με την επιστημονική κοινότητα.

Ας ήτανε τα σπίτια μας σαν τη Villa Amalias

του Σπύρου Λυκούδη

Πηγή:http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.post&id=21421

Μεταξουργείο, 10.1.2013

Όσα ακολουθούν έχουν τη σφραγίδα του αριστερού που παρατηρεί. Μόνο.

Την Τετάρτη 9 Ιανουαρίου  στο Μεταξουργείο  50 – 60 πρόσωπα, 25 χρονών πάνω- κάτω, οργανωμένα  σε ομάδες, φτάνουν στα γραφεία της Δημοκρατικής Αριστεράς από δυο διαφορετικές κατευθύνσεις. Οι περισσότεροι παραμένουν στην είσοδο. Λίγοι, με πρόσωπα αυτοπειθαρχημένα,  ανεβαίνουν  με βιασύνη στους ορόφους,  σαν να θέλουν να γνωρίσουν το κτίριο. Ευγενικές συμπεριφορές  με ελάχιστες εξαιρέσεις ύβρεων.  Όχι πολιτικών, συνηθισμένων ύβρεων καθημερινότητας.

Αγχωμένες κινήσεις, να φέρουν  σε πέρας την αποστολή τους κι  ένα βαρύ, συναισθηματικό φορτίο στον πολιτικό τους λόγο. Ν΄ αφήσουν τα αποτυπώματά τους στην πολιτική μέρα, να αναρτήσουν το πανό τους, να στείλουν τα κείμενά τους από το φαξ της ΔΗΜΑΡ, ν’ απαθανατίσουν την επινίκια παρουσία τους, στέλνοντας τη φωτογραφία της με το κινητό. 

Με την άκρη του ματιού μπορούσες να δεις μικρές κινήσεις αλληλεγγύης, την έγνοια για το σύντροφό τους και την κούραση της νύχτας που προηγήθηκε. Ένα κορίτσι αναζητά χαμηλόφωνα τουαλέτα, ένα αγόρι καθησυχάζει τους εργαζόμενους, ένα ευχαριστώ, μια συγγνώμη για την ενόχληση, μια ντουντούκα ξεχασμένη στην είσοδο, μια κουβέντα, που σχεδόν δεν άρχισε, για την αναρχία, η βαθειά πεποίθηση της στράτευσης τους  στον αντιφασιστικό και αντικαπιταλιστικό αγώνα…

Αυτά, συνοπτικά, έμειναν στη μνήμη εκείνων που  βίωσαν τη σύντομη κατάληψη των γραφείων τους .

Στέκομαι ιδιαίτερα στο βαρύ συναισθηματικό και ιστορικό φορτίο, που αισθάνονται οι καταληψίες ότι κουβαλούν, για έναν κυρίως λόγο. Το  βήμα από τη δημοκρατική πρόθεση κοινωνικής δικαιοσύνης στην αντιδημοκρατική συμπεριφορά, συνήθως, δεν γίνεται με επίγνωση μέσω των ιδεών. Γίνεται μέσω των συναισθημάτων που τροφοδοτούνται από ιδεοληψίες, και διαμορφώνουν αντίληψη εξαιρετικότητας για το πρόσωπο και το ρόλο του στην Ιστορία.

Δεν αναφέρομαι λοιπόν στην ιδεολογική συγκρότηση των προσώπων αλλά στη ρομαντική  φύση της αφοσίωσης στη στράτευσή τους, στα συναισθήματα, με τα οποία την επενδύουν και τροφοδοτούν την κοινωνική τους ταυτότητα. Σ΄αυτό η σήψη της πολιτικής ζωής και ο ατελέσφορος τρόπος που την αντιμετώπισε η Αριστερά, ο δημόσιος και ιδιωτικός της λόγος και οι στόχοι της, ρητοί και άρρητοι, έπαιξαν και εξακολουθούν να παίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο.

Για την εν γένει παιδαγωγική φύση της πολιτικής και το ρόλο του πολιτικού λόγου στη διαμόρφωση του πολιτικού λεξιλογίου και των ορίων του κοινωνικά αποδεκτού μπορούμε να μιλούμε μερόνυχτα. Μια πρώτη και χωρίς επιστημονικές περγαμηνές επισήμανση - παρατηρητής είμαι, επαναλαμβάνω- είναι ότι οι τακτικές του πελατειακού συστήματος επηρέασαν καθοριστικά τις κοινωνικές συμπεριφορές και την αντίληψη της κοινωνίας για το δημόσιο συμφέρον κατά τη διάρκεια της μεταπολίτευσης. Και οι τακτικές της Αριστεράς, ο τρόπος που διαχειρίστηκε τις εσωτερικές της αντιπαραθέσεις και η άρνηση του κύριου όγκου της να υπηρετήσει  δημιουργικά την εντός τόπου και χρόνου πολιτική, επηρέασαν καθοριστικά τον τρόπο που η κοινωνία στάθηκε απέναντι  στην κρίση.

Εδώ είναι η πρώτη ευθύνη ενός τμήματος της Αριστεράς, που ταύτισε την πολιτική αντίδραση στην κρίση με έναν έτσι κι αλλιώς κορυφαίο και διαρκή πολιτικό στόχο, τον αντικαπιταλιστικό αγώνα.

Όσοι εξαρχής, ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή και άλλοι, θεώρησαν και προπαγάνδισαν ως μοναδική  εθνική – λαϊκή- δημοκρατική θέση την «αντίσταση στις δυνάμεις κατοχής» και επέβαλαν το διαχωρισμό των πολιτικών σε μνημονιακούς και υπερασπιστές του λαού καλλιέργησαν  μια μανιχαϊστική διάσταση στην πολιτική αντιπαράθεση. Κάθε  πρόταση τοποθετούνταν  στον άξονα Καλού - Κακού, εξετάζονταν με όρους θεολογικής αλήθειας  και κάθε πρόσωπο που τολμούσε να προτείνει αλλαγές  ή συμμετείχε σ΄αυτές, ενσάρκωνε έναν οιονεί προδότη του λαού.  Αντιθέτως, κάθε πρόσωπο που κατακεραύνωνε οποιαδήποτε αλλαγή  υπερασπιζόμενο την αδράνεια και ωραιοποιούσε την πρότερη διεφθαρμένη  περίοδο διακυβέρνησης, αποκτούσε πιστοποιητικό  λαϊκού αγωνιστή. 

Αυτό περίπου, απλοϊκά, υπήρξε το  δυναμικό «αριστερό»  αίσθημα και συναίσθημα. Γι΄ αυτό και η απόφαση της ΔΗΜΑΡ να στηρίξει την κυβέρνηση παρουσιάστηκε ως «ένοχη» και «ύποπτη». Το άμεσο πολιτικό αποτέλεσμα ήταν η παρεμπόδιση  κάθε ουσιαστικής συζήτησης για τις αλλαγές στη χώρα μας, συζήτηση την οποία, ούτως ή άλλως, ελάχιστοι πολιτικοί  παράγοντες του πελατειακού συστήματος επιθυμούσαν και ακόμη λιγότεροι ήσαν έτοιμοι γι΄ αυτήν.  

Η περίοδος κρίσης ευνοεί τη δημαγωγία και δαιμονοποιεί τις αλλαγές  αλλά η πολιτική, ειδικά όταν βρίσκεσαι σε καθεστώς διεθνούς οικονομικής εποπτείας, δεν μπορεί να έχει κενά, δεν έχει καν χρήσιμο χρόνο, όπως αποδείχτηκε. Μόνο κρίσιμο. Και σ΄ αυτό τον κρίσιμο χρόνο ένα μεγάλο τμήμα της Αριστεράς απάντησε με όρους Δευτέρας Παρουσίας, καθώς τοποθέτησε τη λύση, τη μοναδική, σε μια κατεύθυνση:  την  ανάληψη – επίτηδες δεν λέω κατάληψη- της εξουσίας από μια κυβέρνηση της Αριστεράς, και μάλιστα της «ατόφιας».   

Αυτή η κατεύθυνση, η προοπτική ανάληψης της εξουσίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, τον έφερε αντιμέτωπο με δύο  διλήμματα, στα οποία κατά τη γνώμη μου απάντησε με εύλογες επιλογές αλλά υπερβολικές βεβαιότητες . 

Α. Προσπάθησε και πέτυχε να μεγενθύνει το χώρο του, πολυσυλλεκτικά, γρήγορα και  άκριτα. Η ηγετική του ομάδα αγκάλιασε όλα τα διαθέσιμα πρόσωπα και όλες τις ελπίδες τους. Από την ελπίδα του χαμένου παραδείσου όλων των ομάδων  με απειλούμενα κεκτημένα ως  την ελπίδα του αγνού αριστερού για την εκ βάθρων αλλαγή.

Για να συντηρήσει το μέγα πλήθος και το μέγα πάθος, ο δημόσιος λόγος του, επίσης εύλογα,  επεφύλασσε ίσες πιθανότητες και σ΄αυτό που θα μπορούσε να συμβεί  αν ο κόσμος ήταν  αγγελικός,  και σ΄αυτό που ήταν δυνατόν  να συμβεί με όλους τους αντικειμενικούς περιορισμούς  της συγκυρίας. Οι πιθανότητες μιας φαντασίωσης  και οι δυνατότητες της πραγματικότητας  είχαν το ίδιο πολιτικό βάρος, είτε επρόκειτο για τους υποψήφιους δανειστές Ρωσία, Κίνα, Βενεζουέλα είτε επρόκειτο για τη διαχείριση του μνημονίου. 

Β.  Επίσης  εύλογα, ακολούθησε την  παλαιοκομματική τακτική του δικομματισμού, την απόλυτη άρνηση του απέναντι, τη δαιμονοποίησή του,  για να διασφαλίσει την άνοδο.

Όταν  προσδοκάς την απόλυτη εξουσία στηριζόμενος  σε πολυσυλλεκτικό ακροατήριο  είσαι υποχρεωμένος να υποσκάπτεις κάθε δημιουργική προσπάθεια και να καλλιεργείς γλώσσα και συνθήκες πολέμου. Κι όταν στο νεανικό σου ακροατήριο δίνεις το ρόλο  του  «κλειδοκράτορα της Ιστορίας»,  ποιο θεωρείς πως είναι  το ιστορικό του καθήκον απέναντι στους  «προδότες γερμανοτσολιάδες»,  στους «πρόθυμους»,  στις καθημερινές «εκτροπές», «χούντες» και «πραξικοπήματα», στους «υποταγμένους», στους «μερκελιστές», στο «χυδαιότερο κομμάτι της αστικής αριστεράς»;  Η απάντηση, νομίζω, είναι απλή.

Βεβαίως τα παιδιά που «κατέλαβαν» τη ΔΗΜΑΡ δεν είναι το ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ. Κινούνται όμως σε ένα διαμορφωμένο κλίμα.

«Το μελάνι μας είναι εκρηκτικό και οι ιδέες μας εύφλεκτες» ήταν το μήνυμα στη μια όψη του φέιγ βολάν που άφησαν πίσω τους όσοι χωρίς βία και φθορές, το ξαναλέω,  κατέλαβαν τα γραφεία μας.

Δεν το εκλαμβάνω ως απειλή,  αλλά ως άλλη μια από τις ουτοπίες μιας νιότης αφόρητα πιεσμένης.

Το μήνυμα στην άλλη όψη είναι ευχή. Σημαντική, αποτελεί όμως αντικείμενο της ψυχολογίας και της κοινωνικής επιστήμης: 

«ΑΣ ΗΤΑΝΕ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΜΑΣ  ΣΑΝ ΤΗ VILLA AMALIAS… »

Σκέφτομαι αυτή τη φράση ξανά και ξανά…

Τελικά η ενηλικίωση και η ωριμότητα δεν θα έρθει με τα χρόνια. Δεν θα τη  φέρουν καν οι  εμπειρίες αλλά  η μελέτη της ευθύνης , προσωπικής και πολιτικής, για τις πράξεις και τις αβλεψίες μας, για τις συνέπειες  τους στο κοινωνικό σύνολο και το αποτύπωμά τους στο μέλλον.

Κι  όταν οι ουτοπίες των καταληψιών διαλυθούν, όπως διαλύθηκαν άλλες ουτοπίες της δικής μου νιότης,  αυτό δεν θα είναι ήττα. Γιατί μια νιότη χωρίς ουτοπίες, είναι νεκρή νιότη.

*Ο Σπύρος Λυκούδης είναι Γραμματέας της Δημοκρατικής Αριστεράς και βουλευτής Επικρατείας.

Ερωτική αλληλογραφία

Ερωτικό γράμμα σε παλιούς συνοδοιπόρους, του Χρ.Κάσδαγλη

Εντάξει, έχουμε διαφορετικές απόψεις. Εσύ θέλεις να σώσεις τη χώρα συνεργαζόμενος με τα κόμματα του μνημονιακού τόξου, γιατί πιστεύεις ότι πρόκειται για μονόδρομο και για την τελευταία ευκαιρία προς αποφυγήν της ανοιχτής χρεοκοπίας και της μαζικής εξαθλίωσης. Κι εγώ πάλι βλέπω ότι όλ’ αυτά δεν οδηγούν πουθενά, ότι το σπιράλ της λιτότητας συνεχώς βαθαίνει, ότι η διάλυση του κοινωνικού ιστού είναι νομοτελειακή και κατακλυσμιαία, ότι ανάπτυξη δεν πρόκειται να έρθει ούτε σε τρία ούτε σε εκατό τέρμινα, ότι οι επιχειρούμενες μεταρρυθμίσεις αποτελούν μονάχα πρόσχημα απορρύθμισης των εργασιακών σχέσεων, ότι το πολιτικό σύστημα έχει χάσει τη στοιχειώδη ικανότητα να αυτοκαθαρθεί και να βγει από το αδιέξοδό του.

Εντάξει, έχουμε διαφορετικές απόψεις, αλλά μέσα σ’ αυτές τείνει να εξαφανιστεί εντελώς η κοινή μας αφετηρία.

Ναι, μιλάγαμε κάποτε μαζί για την Ευρώπη, έχουμε υπάρξει η πιο συνεπής ευρωπαϊκή πολιτική δύναμη και έχουμε πληρώσει, στις δεκαετίες του ’70 και του ’80, το τίμημα γι’ αυτό. Δεν ήταν όμως άνευ όρων η επιλογή μας, λέγαμε «ναι στην Ευρώπη των εργαζομένων, όχι στην Ευρώπη των μονοπωλίων». Μιλούσαμε για την αλλαγή του συσχετισμού δυνάμεων, για την ευρωπαϊκή Αριστερά, για ευρωπαϊκή ολοκλήρωση μέσα από διαρθρωτικές αλλαγές και δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις. Πώς έφτασες να υπερασπίζεσαι την Ευρώπη του κεφαλαίου, του άκρατου νεοφιλελευθερισμού, της λιτότητας, της αυταρχικής στροφής; Πώς έφτασες να συμπορεύεσαι με τη Μέρκελ και με τους ακραίους συντηρητικούς, όταν το θέμα είναι να νικηθεί ακριβώς η δική τους πολιτική για να ανασάνουν και να αναπτυχθούν οι κοινωνίες; Λέγαμε ότι η Ευρώπη δεν είναι ούτε κόλαση ούτε παράδεισος, δεν είναι λούνα παρκ αλλά πεδίο ταξικής πάλης. Σύμφωνοι, αλλά το σε ποιο μετερίζι αυτής της πάλης ανήκουμε το είχαμε λυμμένο, έτσι δεν είναι;

Μιλάγαμε μαζί για μεταρρυθμίσεις. Πώς κλείνεις τώρα τα μάτια στο γεγονός ότι βαφτίζονται «μεταρρυθμίσεις» όλα τα μέτρα απορρύθμισης του κοινωνικού κράτους και εξαθλίωσης των εργαζομένων και της μεσαίας τάξης, ενώ οι πραγματικές μεταρρυθμίσεις, λειτουργικό και αναδιανεμητικό φορολογικό σύστημα, αλλαγή του αναπτυξιακού μοντέλου σε οικολογική κατεύθυνση, αποκέντρωση της εξουσίας, αποδόμηση της τραπεζοκρατίας, αποκομματικοποίηση του κράτους, απογείωση της παιδείας, μηχανοργάνωση, πάνε συνεχώς στις καλένδες;

Και το Μνημόνιο; Επί δύο χρόνια (2010-2012) ψήφιζες στη Βουλή σε όλες τις ψηφοφορίες μαζί με τον ΣΥΡΙΖΑ και τις άλλες αντιμνημονιακές δυνάμεις. Τι άλλαξε έκτοτε και έκανες στροφή 180 μοιρών και ψηφίζεις τα ακριβώς ανάποδα, πέρα από τη συμμετοχή του κόμματός σου στην κυβέρνηση; Και πόσο αυτό διαφέρει από τη στροφή του Σαμαρά, που από το Ζάππειο πέρασε εν μια νυκτί στην Αλεξάντερπλατς;

Και ο νυν υπέρ πάντων αγών για τη διάσωση του Βενιζέλου τι σου λέει; Πόσα μπορεί να καταπιεί κανείς προκειμένου να σώσει κάποιον ο οποίος είναι καταδικασμένος να καταστραφεί;

Έπειτα, δεν καταλαβαίνω αυτή την άρτι εκδηλωθείσα εμμονή σου με την ανομία. Αυτή τη μονομερή υστερία σου με τα κακώς κείμενα. Εντάξει, στην Ελλάδα οι νόμοι υπάρχουν για να παραβιάζονται: Φορολογικοί νόμοι, νόμοι για την πολεοδομία, για το πολιτικό χρήμα, για τη λειτουργία των θεσμών, για τα πανεπιστήμια, ακόμα και για το κάπνισμα. Ούτε κι εμένα μ’ αρέσει αυτό το χύμα, αυτό το «γιατί έτσι γουστάρω», αυτός ο χυλός όπου βυθίζονται οι πολίτες και οι φτωχοδιάβολοι, ενώ  επιπλέουν τα παντός είδους λαμόγια – μεγάλα και μικρά.

Αλλά το επιλεκτικό κόλλημά σου με την ανομία δεν το καταλαβαίνω.Εντάξει, σε ενοχλούν τώρα αυτά που ενοχλούσαν ανέκαθεν τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ, φυσικό είναι με όλη αυτή την όσμωση της συγκυβέρνησης, αν και με προβληματίζει το γεγονός ότι όλο και περισσότερο σε ενοχλούν κι εκείνα που ενοχλούν τη Χρυσή Αυγή, η οποία επιβάλλει σταδιακά την ατζέντα της. Όχι μονάχα στην κυβέρνηση, αλλά και σε σένα.

Από την άλλη, δεν βλέπω πια να σε ενοχλούν αυτά που ενοχλούν κυρίως εμένα, αυτά που μέχρι πρό τινος ενοχλούσαν κι εσένα: Η ανομία των καναλιών, η ανομία του τραπεζικού συστήματος και των διεθνών αγορών, η ανομία των μεγάλων φοροφυγάδων, η ανομία των φοροελεγκτικών μηχανισμών που χρηματίζονται, που αδρανούν σκόπιμα, που μονίμως αλληθωρίζουν υπέρ των μεγάλων συμφερόντων. Η ανομία στον ΕΟΤ, η ανομία με τη Siemens, η ανομία των πολεμικών εξοπλισμών, η ανομία του πελατειακού συστήματος, η ανομία της μίζας, η ανομία της αστυνομικής βίας.

Πάντως, ανάμεσα σ’ αυτά που με ενοχλούν, που σε ενοχλούσαν, ουδέποτε συγκαταλεγόταν η «ανομία των καταλήψεων». Άκουγα τις προάλλες τον εκπρόσωπο Τύπου της ΔΗΜΑΡ να μιλάει για την ανομία στη βίλλα Αμαλία και ξαφνικά δεν καταλάβαινα τίποτα, ερχόταν από άλλον πλανήτη, όχι από τον πλανήτη της Αριστεράς, από το πρώην κοινό μας σπίτι. Ουδέποτε η Αριστερά, ούτε η ΔΗΜΑΡ, είχε στο πρόγραμμά της και στην ατζέντα της ως πρόβλημα τις μακροχρόνιες καταλήψεις άδειων σπιτιών στην Αθήνα από ελευθεριακές ομάδες.

Για την Αριστερά, η οποία ουδέποτε πρωτοστάτησε ή συμμετείχε σ’ αυτές,το φαινόμενο υπήρξε στοιχείο της βιοποικιλότητας του αστικού οικοσυστήματος. Ένας κοινωνικός αυτοσχεδιασμός, μια γόνιμη παρέκκλιση, ένα εργαστήριο συλλογικού πειραματισμού, όπως αυτά που υπάρχουν σε όλες τις ευρωπαϊκές μεγαλουπόλεις χωρίς να αντιμετωπίζονται ως άντρα ανομίας. Καμιά φορά μπορεί και να ενοχλούν, είναι λάθος όμως να δαιμονοποιούνται και να καταστέλλονται άκριτα. Πολύ περισσότερο όταν πρόκειται για ένα ευρύτερο σχέδιο αποπροσανατολισμού και εμπέδωσης του αυταρχισμού.

Και εν πάση περιπτώσει, πού πήγε η συνέπεια λόγων και έργων; Εγώ αγωνιώ κάθε μέρα με τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, να μη μαξιμαλίζει, να μην υπόσχεται πράγματα που δεν θα μπορέσει μετά να υλοποιήσει. Και ξέρεις γιατί; Γιατί πρώτιστο μέλημα για την Αριστερά πρέπει να είναι η συνέπεια λόγων και έργων! Εσύ πότε πρόλαβες να ασπαστείς το δόγμα ότι στην πολιτική άλλα λέμε και άλλα κάνουμε, ότι υπάρχουν πράγματα που γίνονται και δεν λέγονται και πράγματα που λέγονται και δεν γίνονται; Αυτά ανήκουν σε άλλη πολιτική κουλτούρα από τη δική μας – δεν νομίζω να διαφωνείς σ’ αυτό…

Και η στάση σου απέναντι στους παλιούς συντρόφους σου, του ΣΥΡΙΖΑ, σου φαίνεται εσένα φυσιολογική; Τόσα χρόνια μαζί, στο ίδιο κόμμα, και τώρα ξαφνικά ανακάλυψες στο πρόσωπό τους τον πιο μισητό αντίπαλο;

Τώρα, εκ των υστέρων, αντιλαμβάνομαι ότι τόσα χρόνια πρέπει να καταπίεζες μεγάλο θυμό μέσα σου. Αλλά και πάλι, θυμήσου ότι και ο Λεωνίδας Κύρκος, ο οποίος δεν ήταν καθόλου ήπιος όταν επρόκειτο για πολιτικές αντιπαραθέσεις, μιλούσε για «συντρόφους της άλλης πλευράς», όχι με τη φρασεολογία που χρησιμοποιείς εσύ σήμερα και το μένος που βγάζεις προς τα έξω. Και δεν απευθυνόταν σε όμορους χώρους στο πλαίσιο της ανανεωτικής Αριστεράς αλλά στους ανθρώπους του ΚΚΕ, που ούτε λίγο ούτε πολύ μας κατηγορούσαν ως προδότες, αναθεωρητές, δεξιούς, αν όχι και πράκτορες.

Πρόσεξε, δεν θα σου βγάλω εγώ την ταμπέλα του αριστερού από πάνω σου αν δεν θέλεις. Αρκεί να μην το κάνεις εσύ πρώτος, μόνος σου, με τα λάθη σου και με τις παραλείψεις σου. Λύσε το εσύ το θέμα μέσα σου, και πες μας και σ’ εμάς για να ξέρουμε. Ό,τι αποφασίσεις θα το δεχτώ, όπως λένε τα μοντέρνα ζευγάρια.

Πηγή: kasdaglis.wordpress.com

Παλιέ μου σύντροφε Χριστόφορε, του Λεωνίδα Καστανά

tvxs.gr/node/116989, 17/1/13

Ακολουθεί το άρθρο – απάντηση του κ. Καστανά:

Όταν γράφεις ερωτικό γράμμα υποτίθεται ότι αγαπάς. Και όταν αγαπάς, κάτι θετικό βρίσκεις και στο έτερο ήμισυ, αλλιώς ποια αγαπάς και σε ποια απευθύνεσαι;

Από το «ναι στην  Ευρώπη των λαών και το όχι στην Ευρώπη των μονοπωλίων» έχει περάσει καιρός, πολύς καιρός. Οι ευρωκομμουνιστικές και σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις που υποσχόταν μια άλλη Ευρώπη  εξαφανίστηκαν ή υποχώρησαν δραματικά, μέσα από τα δικά τους αδιέξοδα. Τώρα το περιβάλλον είναι διαφορετικό. Η χώρα είναι χρεωμένη  μέχρι το λαιμό και έχει βάλει και η Αριστερά το χέρι της για να γίνει αυτό. Όταν έκλεινε τα μάτια στην ασυδοσία του κρατικοδίαιτου κεφαλαίου και υποστήριζε άκριτα τα αιτήματα της κάθε συντεχνίας. Όταν έκανε μάγκες τους πασόκους.  Οι μόνοι που βρέθηκαν να μας βοηθήσουν να ορθοποδήσουμε είναι αυτοί οι  κακοί λέοντες, οι καπιταλιστές της Δύσης, οι δανειστές. Με τους όρους του δικού τους, βέβαια μνημόνιου, πολλοί από τους οποίους θα έπρεπε να είναι και όροι του δικού μας, του «μνημόνιου» της Αριστεράς. Το αίτημα σήμερα δεν είναι η ταξική πάλη αλλά η σωτηρία της πατρίδας σε αυτό το σκληρό  παγκόσμιο περιβάλλον. Η σωτηρία των αδύναμων και των ανθρώπων της εργασίας πρωτίστως. Και το μνημόνιο είναι το μόνο εργαλείο που έχουμε. Ας το δουλέψουμε τουλάχιστον σωστά.

Η καλή σου σύντροφος, ως γυνή, πατάει γερά πάνω στην ευρωπαϊκή  γη και έχει διαλέξει να μείνει πάνω σε αυτή με κάθε κόστος. Εσύ πάλι, πότε βγάζεις πυρηνικά όπλα, πότε καταργείς το μνημόνιο με ένα νομοθέτημα, πότε ερωτεύεσαι Τσάβες, πότε Λούλα, αλλά και με Σόιμπλε κάνεις αρπαχτές. Πότε επιτέλους θα ωριμάσεις;

Το αντικοινωνικό κράτος των insiders χρεωκόπησε. Οι φούσκες της δήθεν δωρεάν παιδείας και της δήθεν δωρεάν υγείας άδειασαν. Η φορολογική ασυλία ευρύτερων κοινωνικών ομάδων μας κατέστρεψε. Καιρός να αλλάξουν όλα. Με δίκαιη λιτότητα, με μείωση της σπατάλης, με συλλήψεις των κλεφτών, με αναδιάρθρωση του κράτους, με κλείσιμο των άχρηστων οργανισμών, με μείωση των εξοπλισμών, με εξυγίανση του τραπεζικού συστήματος, με συνεχή αξιολόγηση δημόσιων δομών και προσωπικού. Και κυρίως με άνοιγμα της κοινωνίας και της αγοράς. Με ανάπτυξη και παραγωγή πλούτου. Γιατί το βερεσέ τελείωσε.

Το ερωτικό σου αντικείμενο, ως γυνή, αποφάσισε να παλέψει για όλα αυτάμέσα στο ρινγκ εκεί όπου συμβαίνουν τα μεγάλα. Βαρέθηκε να βγαίνει στα κεραμίδια. Δε νομίζω όμως ότι συμφωνείς σε τίποτα από αυτά. Τίποτα δεν θέλεις να αλλάξει. Ακόμα και τον ΟΤΕ θέλεις να κρατικοποιήσεις πάλι. Ακόμα και τα προνόμια των υπαλλήλων της βουλής υπερασπίζεσαι. Και τους μισθούς των ΔΥ θέλεις να επαναφέρεις αύριο εκεί που ήταν χτες. Πότε επιτέλους θα ωριμάσεις;

Τα πεθερικά μας είναι ένα πρόβλημα, αλλά αυτά βρέθηκαν στο τιμόνι της χώρας, τους έδωσε βλέπεις ο λαός τον πρώτο λόγο. Ο Σαμαράς κυβερνάει και δεν είμαι τόσο αφελής να τον αφήσω ούτε να κυβερνάει μόνος, αλλά ούτε και να πέσει, με απρόβλεπτες συνέπειες για τους πολίτες αλλά και για σένα.  Δε νομίζω ότι είσαι έτοιμος να αναλάβεις το τιμόνι. Δεν είναι έτσι; Ο άλλος είναι πράγματι τελειωμένος, αλλά δεν παύει να είναι ένα στήριγμα σε αυτές τις δύσκολες ώρες. Το ξέρω ότι μοιράζομαι θέσεις εξουσίας μαζί τους, αλλά δεν ισχυρίζομαι ότι τα κάνω και όλα καλά.

Η αγάπη σου ως γυνή είναι και δίκαιη αλλά και κουρνάζα. Και προανακριτική αμέσως πρότεινε να συσταθεί και όποιος  βρεθεί ένοχος να πληρώσει. Αλλά βλέπει και το αύριο, κοιτάει το «έχει μας», το μετρά και το βρίσκει λίγο. Κρατάει πισινή γιατί έχει και παιδιά να μεγαλώσει. Αλλά και εσύ που το βρίσκεις το κέφι να κάνεις σε κάθε ευκαιρία τόση φασαρία και εκλογές να ζητάς και καφέδες να πετάς και τους επίδοξους επενδυτές να φοβερίζεις; Πότε επιτέλους θα ωριμάσεις;

Επιλογή στην ανομία δεν έκανα και δεν θα κάνω. Όταν οι φαιοκόκκινοι ρημάζουν το κέντρο της Αθήνας, καίνε ανθρώπους, σπάνε τα πανεπιστήμια ή καταλαμβάνουν δημόσιους χώρους  με βρίσκουν απέναντι. Όταν οι απλοί φαιοί μπολιάζουν την κοινωνία με ρατσιστικό μίσος, τρομοκρατούν και μαχαιρώνουν με έχουν απέναντι. Εγώ θέλω εκατό βίλες κάθε εναλλακτικού τύπου ν΄ ανθήσουν. Με υπακοή στους νόμους αυτής της δημοκρατίας που και εσύ σέβεσαι. Αφού είσαι νοικοκύρης, κατά πως λες. Εκτός από τους κατειλημμένους δημόσιους χώρους, που ανήκουν σε όλους, υπάρχουν και οι ιδιωτικοί. Τι θάλεγες να χρηματοδοτήσουμε και να στηρίξουμε μαζί μερικούς απ’ αυτούς; Χωρίς όμως μπουκάλια και κοντάρια. Και κυρίως χωρίς μάσκες.

Η «λατρεία» σου ως γυνή ευαίσθητη και ερωτική καταδικάζει τη βία απ’ όπου και αν προέρχεται, μέσα και έξω από το σύστημα. Εσένα πάλι, αγάπη μου, όταν οι φαιοκόκκινοι καίνε ή πυροβολούν σε βλέπω πολύ αμφίσημο, όλο για προβοκάτσιες μιλάς, όλο για ασφαλίτες, όπως παλιά. Και ας έχουν όλα πια ξεγυμνωθεί. Μήπως πατάς σε δύο βάρκες; Μήπως εσύ κάνεις επιλογές που σε εκθέτουν στα μάτια των γειτόνων και σε αναγκάζουν  να αναδιπλώνεσαι; Πότε επιτέλους θα ωριμάσεις;

Όταν οι ερωτικοί σύντροφοι τσακώνονται και χωρίζουν, ο ένας χρεώνει στον άλλον όλα του κόσμου τα κακά. Στοιχειώδες, για μας που αλλάξαμε δυο φορές κοντέρ στις ερωτικές διαδρομές και μας γνωρίζει καλά η μισή Αθήνα. Όσα μου χρεώνεις για μίση και κατηγόριες, μπορώ να στα γυρίσω. Άκρη δεν βγαίνει με αυτά. Και την ταμπέλα της αριστερής να μου αφήσεις αλλά και να μου τη βγάλεις, καθόλου δεν με νοιάζει. Μεγάλωσα πια και δεν ετεροκαθορίζομαι. Ποιος κρατάει τη μεζούρα και ποιος κρίνει; Μονάχα να ξέρεις ότι το γράμμα σου σα φυλαχτό θα τόχω κάτω από το προσκεφάλι μου. Και θα το διαβάζω όποτε πέφτω στα δύσκολα. Για να βλέπω τι πρέπει ν’ αποφύγω.

Η παλιά σου ερωμένη είναι μακριά. Είναι μια γυναίκα ώριμη, μόνη, αυτεξούσια που ψάχνει. Ψάχνει την αλήθεια, όχι στων μανιφέστων τις κλεισούρες αλλά στην αληθινή ζωή. Στην πολιτική. Του Λεωνίδα αλλά και του Μπάμπη και του Ηλία τη στόφα, ξέρει ότι δεν θα τη ξαναβρεί εύκολα. Πασχίζει όμως να κρατήσει μέσα της σαν οδηγό, το Ήθος τους. Για κοίτα γύρω σου; Πως αντέχεις τόση ερημιά;

Αγάπη μου χωρίσαμε, είναι σκληρό, αλλά θάπρεπε να το είχες καταλάβει.

Αλλά κανείς δεν ξέρει, πάλι. Ίσως με τον καιρό, ίσως …….

*Ο Λεωνίδας Καστανάς είναι εκπαιδευτικός, μέλος της ΚΕ της ΔΗΜΑΡ και διαχειριστής του blog «μη μαδάς τη μαργαρίτα»

Κάλπες, παραπομπές και σκοπιμότητες

Είναι γνωστό τοις πάσι, ότι τα χρέη δημοτών και επιχειρήσεων προς τους Δήμους της χώρας έχουν αυξηθεί κατά πολύ. Οι Δήμαρχοι ως πολιτικοί προϊστάμενοι των υπηρεσιών έχουν την ευθύνη για την είσπραξη των χρεών με όλα τα μέσα που τους παρέχει το νομικό οπλοστάσιο όπως  ειδοποιήσεις,  καταλογισμός των χρεών στις αντίστοιχες ΔΟΥ, μη χορήγηση φορολογικών ενημεροτήτων, λήψη μέτρων αναγκαστικών εκτελέσεων. Είναι επίσης πασίγνωστο ότι ο Δήμος Ναυπλιέων ουσιαστικά δεν έχει προχωρήσει σε μέτρα αναγκαστικής εκτέλεσης κατά των οφειλετών του, όπως δέσμευση τραπεζικών καταθέσεων, κατασχέσεις στα χέρια τρίτων, αναγκαστικούς πλειστηριασμούς. Κάνω λοιπόν την εξής απλή ερώτηση στους ντόπιους χρυσαυγίτες, τους ανέλληνες , τους συριζέους και τους κουκουέδες. Θα πρέπει να ασκηθεί ποινική δίωξη κατά του νυν και τέως Δημάρχου Ναυπλιέων για παράβαση καθήκοντος, διότι αμέλησαν να προχωρήσουν σε τέτοιες ενέργειες; Διότι σε αυτό οδηγεί η πρόταση των κομμάτων τους για άσκηση ποινικής δίωξης κατά Παπανδρέου, Παπαδήμου και κατά Βενιζέλου ως προς το σκέλος της παράβασης καθήκοντος.  Ουσιαστικά δηλαδή αυτό που προτείνουν είναι να ασκηθεί ποινική δίωξη σχεδόν καθ΄όλων των ατόμων που άσκησαν δημόσια εξουσία και δεν έλαβαν τα μέτρα που τους επιτρέπει ο νόμος για την είσπραξη οφειλών. Ουσιαστικά προτείνουν να ασκηθεί ποινική δίωξη και κατά των Δημάρχων που έχουν υποστηριχθεί από ΣΥΡΙΖΑ και ΚΚΕ. Διότι και αυτοί δεν έχουν μεριμνήσει απόλυτα για την είσπραξη των οφειλών των πολιτών και επιχειρήσεων.

Άραγε κάποιοι άνθρωποι σπούδασαν την επιστήμη του δικαίου ή είναι τόσο τυφλωμένοι από φανατισμό και μίσος που δεν μπορούν να δουν πίσω από τα κομματικά μυωπικά τους γυαλιά;

Τον θυμάμαι καλά.Υπήρξε στις συνελεύσεις της Νομικής τα πρώτα χρόνια μετά τη χούντα ένας δεινός ομιλητής. Εκπροσωπούσε τους μαοϊκούς της ΠΠΣΠ. Κατάφερε και πήρε πτυχίο και έγινε και καθηγητής Πανεπιστημίου. Από του μοϊκούς πέρασε στους πασόκους και τώρα στους ανέλληνες. Υπογράφει και αυτός μαζί με Κασιδιάρη, Μιχαλολιάκο την πρόταση να γίνει προανακριτική επιτροπή και για τον Παπαδήμο. Θα τρελαθούμε τελείως. Το ξευτελίσαμε ολοκληρωτικά. Αν πρέπει να δικασθεί ο Παπαδήμος, γιατί όχι και ο Πικραμμένος, που και αυτός διετέλεσε Πρωθυπουργός (έστω και υπηρεσιακός) και δεν έκανε τίποτα με τη λίστα Φαλτσιανί; Και γιατί όχι και και ο Σαμαράς, που και αυτός δεν έκανε τίποτα, μέχρις ότου κατόπιν ερώτησης του βουλευτή της ΔΗΜΑΡ Νίκου Τσούκαλη στα τέλη Αυγούστου, ξαναήλθε το θέμα στην επιφάνεια; Και θα πρέπει να μας εξηγήσει ο παλιός Πιπισιπίτης, γιατί εξαίρεσε τους Υπουργούς Οικονομικών επί Κυβερνήσεων Παπαδήμου, Πικραμμένου και Σαμαρά, που είχαν και την αρμοδιότητα και την κύρια ευθύνη. Και ακόμα το γιατί ξέχασαν τον Παντελή Οικονόμου αρμόδιο Υφυπουργό επί των εσόδων, την εποχή Βενιζέλου. Και με την ίδια ακριβώς λογική και σκεπτικό θα μπορούσε κάποιος να παραπέμψει το Λοβέρδο και τους προηγούμενους Υπουργούς υγείας για το πάρτι στα φάρμακα, όλους του Υπουργούς Χωροταξίας για το αίσχος των αυθαιρέτων κτισμάτων και πάει λέγοντας. Και αντίστοιχα εύκολα θα μπορούσε να πει κάποιος ότι θα πρέπει να παραπεμφθούν όλοι οι βουλευτές που ψήφισαν ενάντια στο άνοιγμα των τραπεζικών λογαριασμών για τους φοροφυγάδες και φοροφαγάδες, αφού με κλειστούς τραπεζικούς λογαριασμούς καλύπτεται  ο παράνομος πλουτισμός τους, αλλά να παραπεμφθούν και οι βουλευτές που ψήφισαν κατά των γεννόσημων φαρμάκων, κάτι που αναπόφευκτα σημαίνει ότι τα ασφαλιστικά ταμεία και κατ΄επέκταση οι εργαζόμενοι και οι φορολογούμενοι θα πρέπει να πληρώνουν τεράστια ποσά στις μεγάλες πολυεθνικές. Και αν θέλετε να το προχωρήσω παραπέρα, στο σκαμνί θα πρέπει να καθήσουν και οι βουλευτές που ψήφισαν κατά του προγράμματος που ήθελε να πουλάμε την ηλιακή ενέργεια, που διαθέτουμε άφθονη στην Ελλάδα, στη Γερμανία, διότι με αυτό τον τρόπο μειώνονται τα έσοδά μας, δυσκολεύει η αποπληρωμή του δημόσιου χρέους και επιβαρύνονται οι πολίτες.
Τρελαθήκαμε τελείως κ. Πιπισιπίτη με την πρότασή σας να παραπεμφθούν οι Πρωθυπουργοί.
Δεν γνωρίζω πώς ακριβώς πήρες το πτυχίο της Νομικής και ειδικά πως πέρασες το μάθημα του Ποινικού Δικαίου, όμως βασική του αρχή σύμφωνα με τη  διάταξη του άρθρου 26 του Ποινικού Κώδικα, είναι ότι "τα κακουργήματα και πλημμελήματα, τιμωρούνται μόνον όταν τελούνται από δόλο και μόνον κατ΄εξαίρεση τιμωρούνται όταν τελούνται από αμέλεια εφ΄ όσον ο νόμος προβλέπει κάτι τέτοιο ρητά". Και θάθελα πραγματικά να καταλάβω τί λένε οι ανέλληνες και οι ρατσιστές. Ότι ο Παπαδήμος είχε δόλο να μην ελεγχθεί ειδικά αυτή η λίστα; Μουρλαθήκαμε παντελώς;
Τώρα για τον Βενιζέλο είναι κάπως διαφορετικά τα πράγματα. Και δεν μιλάω για την ακραία γελοιότητα της κατηγορίας ότι δεν πρωτοκόλλησε το στικάκι και μάλιστα από δόλο. Όμως οι ευθύνες του είναι πολύ μεγαλύτερες αφού το κράτησε στο γραφείο του χωρίς λόγο, χωρίς μάλιστα, απ΄ότι φαίνεται, να γνωρίζει ποιος έχει το συγκεκριμένο αρχείο. Και εδώ όμως, πρέπει να στοιχειοθετηθούν ενδείξεις συγκεκριμένου δόλου, για να πει κάποιος ότι πρέπει να παραπεμφθεί και ο Βενιζέλος. Και κάτι τέτοιο δεν φαίνεται. Για να προστατέψει ποιόν; Τους περιπτεράδες, τους παπάδες και τους αγνώστους; Βέβαια στη λίστα Φαλτσιανί υπάρχει ένας πολύ μεγάλος λογαριασμός και φαίνεται ότι κάποια πρόσωπα κρύβονται πίσω από τον αχυράνθρωπο που εμφανίζεται ως δικαιούχος. Αν τώρα εμφανισθούν οι πραγματικοί δικαιούχοι που δεν έχουν φορολογηθεί και αποδειχθεί η πονηρή σχέση κάποιου με τα πρόσωπα αυτά, τότε τα πράγματα αλλάζουν. Και τότε δυστυχώς η ποινική δίωξη θα είναι αδύνατη διότι κάποιοι έσπευσαν να κάνουν πρόταση, η οποία, σύμφωνα με τον νόμο δεν επιτρέπεται να επαναληφθεί.
Η άποψη του μαύρου προβάτου. Στο σκαμνί όλοι για όσους υπάρχουν ενδείξεις ότι από συγκεκριμένο δόλο και για να προστατέψουν συγκεκριμένα άτομα δεν προχώρησαν την υπόθεση. Και σήμερα τέτοιος συγκεκριμένος δόλος προκύπτει κατ΄ αρχάς μόνον για τον Παπακ. Και όχι μόνον για το αδίκημα της πλαστογραφίας, αλλά και για άλλα.  Όλα τα άλλα είναι φούμαρα και πολιτικοί ελιγμοί.

Και το τελευταίο για την γελοιότητα της αντιδικίας για το πόσες κάλπες πρέπει να στηθούν.
Τί ηλιθιότητα αλήθεια η πρόταση για επτά κάλπες.
Πως το σκέφτηκαν;
Πώς συναίνεσε σ΄αυτό ο Φώτης;
Ορθά φώναζε ο Σύριζα
Αλλά το μαύρο πρόβατο θα σας πει τη δικιά του άποψη που δεν ακούστηκε από κανέναν και που νομίζω ότι είναι και η μόνη ορθή.
Μία κάλπη με τέσσερα ψηφοδέλτια; ΛΑΘΟΣ
Τρεις κάλπες; Μία ανά πρόταση; ΛΑΘΟΣ
Τέσσερες κάλπες; Μία ανά πρόσωπο; ΛΑΘΟΣ
Επτά κάλπες; Ανά πρόσωπο και ανά πρόταση; ΛΑΘΟΣ και ΗΛΙΘΙΟΤΗΤΑ

Και τώρα θα μου πείτε: Το μαύρο πρόβατο δεν θέλει ούτε μία, ούτε τρεις, ούτε τέσσερες, ούτε επτά κάλπες.
Πόσες στο διάολο θέλει;
Και πως είναι δυνατόν να έχει πρόταση που δεν την έχει πει άλλος.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Το μαύρο πρόβατο πιστεύει ότι το πιο ορθό, λογικό και σύμφωνο με τον σκοπό του νόμου θα ήταν να στηθούν πέντε κάλπες!!!!!
Απίστευτη πρόταση αλλά θα την τεκμηριώσω.
Μία κάλπη για τον Παπαδήμο. Εντάξει μέχρι εδώ?
Μία για τον Παπανδρέου. Εντάξει μέχρι εδώ?
Μία για τον Βενιζέλο. Εντάξει μέχρι εδώ?
Και δύο για τον Παπακωνσταντίνου!!!! Στη μία θα ψηφίζουν ναι  όσοι θέλουν να τον παραπέμψουν για το αδίκημα της αλλοίωσης της λίστας και στην άλλη όσοι θέλουν να τον παραπέμψουν και για τα άλλα αδικήματα. Και αυτό διότι ο νόμος σαφώς λέει ότι η παραπομπή γίνεται ανά πρόσωπο και ανά αδίκημα. Επομένως όσοι συμφωνούν με την παραπομπή του Παπακ για το αδίκημα της αλλοίωσης της λίστας, την οποία παραπομπή προτείνουν άπαντες, ψηφίζουν ναι στη μία κάλπη και στην άλλη κάλπη ψηφίζουν ναι και όσοι βουλευτές ζητάνε τη σύσταση της επιτροπής και για τα άλλα αδικήματα. Ενώ τώρα που θα υπάρξει μία μόνο κάλπη για τον ΠΑΠΑΚ, δεν θα γνωρίζουμε για ποιό αδίκημα παραπέμπεται.
Και όμως οι τριακόσιοι δεν το σκέφτηκαν. Μόνον το μαύρο πρόβατο.

Να τον λιανίσουμε.... να τον κάνουμε κομματάκια.... να κανιβαλίσουμε

Είχαμε κάποτε στο Ναύπλιο έναν πολύ ωραίο τρελό που κάποια μέρα αποφάσισε να μπουγελώσει με μαύρη μπογιά το άγαλμα του Καποδίστρια, απλώς και μόνο διότι ήταν από λευκό μάρμαρο, φωνάζοντας ότι "δεν είναι δυνατόν όλοι να είμαστε μαύροι και εσύ λευκός".
Με ενοχλεί τρομερά η ανθρωποφαγία που μας έπιασε με τον Παπακωνσταντίνου. Όλοι εμείς οι "λευκοί" θέλουμε να σκίσουμε τον "μαύρο". Βρήκαμε τον αποδιοπομπαίο τράγο για να ικανοποιήσουμε την  κανιβαλική μας μανία. Κανείς μας δεν έχει ακούσει τίποτα για το έγκλημα; Δεν έχουμε προσπαθήσει να βολέψουμε τους συγγενείς μας; Τα παιδιά μας; Τα ανίψια μας; Τα πρωτο.... και δευτεροξάδελφά μας; Δεν ακούσαμε τίποτα για τις λίστες των σταζιέρ για μια  θεσούλα (συνήθως αργομισθία) στο δημόσιο, που οι φορολογούμενοι θα πλήρωναν;  Δεν προσπαθήσαμε να μεταθέσουμε το φανταράκι για να πάει στη θέση του ο κακομοίρης; Δεν προσπαθήσαμε να διορίσουμε τα δικά μας παιδιά; Δεν γίνεται ακόμα αυτό; Δεν γνωρίζει τίποτα για το μάρμαρο και ο Σύριζα; Δεν έχουν βολέψει και τους δικούς τους σε θέσεις για τις οποίες πληρώνουν οι φορολογούμενοι; Αν θέλετε να το αρνηθείτε σύντροφοι, εδώ είμαι για περισσότερα στοιχεία.

Δεν λέω ότι όλα αυτά είναι του ιδίου ποιοτικού και ποσοστικού μεγέθους με κάτι που έπραξε ο κάποτε τσάρος της οικονομίας. Αλλά να τον κάνουμε κομματάκια τον Παπακωνσταντίνου; Να τον στείλουμε μόνον αυτόν στο στόμα του κροκόδειλου; Και να στείλουμε στη φυλακή και τον Βενιζέλο; Και όποιον άλλον μας μπαίνει εμπόδιο στο δρόμο μας για την εξουσία;
Όχι αγαπητοί μου. Το μαύρο πρόβατο δεν θεωρεί ότι είναι ο Παπακωνσταντίνου το μείζον πρόβλημα. Ας κάνουν τη δουλειά τους οι βουλευτές. Ας δικασθεί και ας πάει φυλακή αν είναι ένοχος, που κανείς δεν το γνωρίζει, διότι κάπου βρωμάει η υπόθεση. Όμως το πρόβλημα της φοροδιαφυγής είναι εδώ παρόν και γι΄αυτό πρέπει να μιλήσουμε. Δεν είναι το μείζον το γεγονός της αλλοίωσης της λίστας Φαλτσιανί για τρία μόνον ονόματα. Και στο κάτω-κάτω τί είναι ακριβώς η λίστα Φαλτσιανί  Μα οι καταθέσεις την προηγούμενη δεκαπενταετία Ελλήνων σε μία τράπεζα της Ελβετίας, που το συνολικό ύψος των κεφαλαίων είναι περίπου 1,5. Μα στις Ελληνικές τράπεζες υπήρχαν και υπάρχουν καταθέσεις πολύ πάνω από 150 δις και εκεί είναι κρυμμένος όλος ο πλούτος της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς. Μην κοροϊδευόμαστε. Μας έπιασε ο πόνος για τα ξαδέλφια του Παπακωνσταντίνου, όταν τίποτα δεν κάνουμε για πολλά άλλα;
Και το τεράστιο αυτό θέμα της φοροδιαφυγής δεν λύνεται με κραυγές και με ευχές. Απαιτούνται συγκεκριμένες πολιτικές για να περιορισθεί.
Η Δημοκρατική Αριστερά ως συμμέτοχος στην κυβερνητική πολιτική, πιστώνεται και αυτή τα πολύ θετικά βήματα που έγιναν και γίνονται και μόνον όσοι είναι τυφλωμένοι από κομματικό πάθος δεν τα βλέπουν.
Με ερώτηση βουλευτή της ΔΗΜΑΡ ξαναθυμηθήκαμε τη λίστα Λαγκάρντ, για την οποία πλέον ξεκινάνε οι έλεγχοι λαι ας στρουθοκαμηλίζει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Κουρουπλής (ναι αυτός με τις ντροπολογίες για τον Στέγγο), βασικός υπεύθυνος τους πασοκικού παραλογισμού.
Η ΔΗΜΑΡ πίεσε, μαζί με άλλους για την πάταξη του λαθρεμπορίου καυσίμων. Για τους ελέγχους σε ιδιοκτήτες θαλαμηγών που φοροδιαφεύγουν. Για να βγουν στη φόρα και όλες οι άλλες λίστες. Η δική της ενεργή συμμετοχή βοήθησε ώστε να προχωρήσει πολύ, μέσα σε ελάχιστους μήνες, ο έλεγχος της φοροδιαφυγής σε όσους  έβγαλαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό. Ήδη απεστάλησαν τα ραβασάκια της εφορίας στα ελληνοκουτσαβάκια, που επεχείρησαν να σώσουν το τομαράκι τους, σε περίπτωση μιας επίσημης ελληνικής χρεοκοπίας και ήδη αρχίζουν να εισρέουν χρήματα στα κρατικά ταμεία.
Όμως , κατά τη γνώμη του μαυροπρόβατου, δεν γίνονται αρκετά. και μερικά γίνονται και στραβά. Αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει αύριο να επιπέσουμε και να κανιβαλίσουμε κατά του Στουρνάρα. Πρέπει τώρα να προωθήσουμε  και να πιέσουμε για τη λήψη και άλλων μέτρων.
Και τα  καμμενικά και Συριζέικα λογάκια είναι πανεύκολα. Το δύσκολο είναι να μιλήσουμε επί του συγκεκριμένου. Εκεί να δούμε πόσα απίδια πιάνει ο σάκος.
Και ο μαυροπρόβατος με τα λιγοστά που γνωρίζει και σκέφτεται,έχει συγκεκριμένα πράγματα να πει και να προτείνει.
Πολύ καλά είναι τα ραβασάκια σε όλους αυτούς που δεν μπορούν να δικαιολογήσουν από τις φορολογικές τους δηλώσεις τα χρήματα που έστειλαν στο εξωτερικό, αλλά θεωρώ ότι πίπτουν ετούτοι στα πολύ μαλακά.
Αγαπητοί κύριοι του Υπουργείου Οικονομικών.
Διαθέτετε πλέον μια εξαιρετική πρώτη βάση δεδομένων (λίστα) για να πιαστεί ένα μέρος της φοροδιαφυγής και της διαφθοράς από τους ευνοημένους της εποχής της δανειακής ευμάρειας. Αξιοποιείστε σωστά το αρχείο αυτό.
Και το μαύρο πρόβατο γίνεται συγκεκριμένο.
Είναι τεράστιο λάθος η σύγκριση να γίνεται μεταξύ των εξαχθέντων χρημάτων και των φορολογικών δηλώσεων και αν υπάρχει διαφορά, να καλείται ο φταίχτης να κάνει  συμπληρωματικές δηλώσεις για να πληρώσει τους φόρους, ανάλογα με την φορολογική κλίμακα κάθε χρόνου.
Τούτο, κατά το μαύρο πρόβατο, θα αποτελέσει σε πολλές περιπτώσεις είτε νομιμοποίηση χρήματος που έχει προέλθει από εγκληματικές δραστηριότητες, είτε θα ρίξει κάποιους μεγαλοφοροφυγάδες στα πολύ μαλακά.
Και γίνομαι ακόμα πιο συγκεκριμένος.
Είναι απολύτως βέβαιο ότι σε πολλές περιπτώσεις τα χρήματα που φυγαδεύτηκαν δεν προέρχονται από απλή φοροδιαφυγή αλλά από την εκτεταμένη στη χώρα διαφθορά. Ένας δημόσιος υπάλληλος με συγκεκριμένο μισθό, του οποίου η υπογραφή μετράει, πως θα δικαιολογήσει τον πλουτισμό του; Δεν υπάρχουν αποχρώσες ενδείξεις για διαφθορά και δωροληψία; Μήπως αντί να πληρώσει ανάλογα με αυτά που προστάζει η φορολογική κλίμακα, κατανέμοντας μάλιστα το υπερβάλλον ποσό σε δέκα ετήσιες φορολογικές δηλώσεις για να μειώσει τους φορολογικούς συντελεστές, θα έπρεπε να κληθεί να επιστρέψει όλο το ποσόν ως προϊόν εγκληματικής δραστηριότητας, εφ΄ όσον κάτι τέτοιο αποδειχθεί; Ένας περιπτεράς, πως θα δικαιολογήσει ένα τεράστιο ποσό εξαγωγής χρημάτων; Μόνον από φοροδιαφυγή; Ένας βενζινάς; Ένας μπάτσος; Μία νοικοκυρά; Ένας άνεργος ρομά; 
Είναι ευκαιρία αγαπητοί μου. Μην την αφήνετε. Τη βάση δεδομένων την διαθέτετε. Βάλτε και κάποια κριτήρια για να ελεγχθούν περαιτέρω και για διαφθορά αυτοί που δεν μπορούν να δικαιολογήσουν τίποτα. Μην αρκεσθείτε στο γεγονός ότι ένας δημόσιος υπάλληλος μπορεί να είχε και μπλοκ παροχής υπηρεσιών για τις δυο τρεις πραγματογνωμοσύνες που έκανε (εδώ ομιλώ για συγκεκριμένες περιπτώσεις και φαίνεται ότι κάτι γίνεται και στον τομέα αυτό). Τσιμπείστε τους όμως. Μην τους επιτρέψετε να ξεπλύνουν χρήμα με τη διαδικασία υποβολής προσθέτων φορολογικών δηλώσεων. Απεχθής διαφθορά υπάρχει στη χώρα μας, όχι απεχθές δημόσιο χρέος, βρε ηλίθιοι.
Αλλά και όλους τους άλλους που είναι φανερό ότι έχουν απλώς φοροδιαφύγει, μην τους φερθείτε επιεικώς, όπως πάτε να κάνετε. Το θέμα δεν είναι να καλυφθεί με μια πρόσθετη φορολογική δήλωση η διαφορά του δηλωθέντος ποσού και του ποσού που έκανε φτερά για το εξωτερικό. Είναι απολύτως βέβαιο ότι σε πολλές περιπτώσεις οι τύποι αυτοί θα έχουν ζήσει πολυτελώς. Με τις ακριβές γκόμενες, τα πανάκριβα αυτοκίνητα, τις Μυκόνους, τις σαμπάνιες, τα ταξείδια στο Ασπεν της Ελβετίας. Και όλοι αυτοί θα έχουν και άλλο χρήμα. Και άλλες τραπεζικές καταθέσεις. Και άλλη κινητή περιουσία. Και μπόλικη ακίνητη  Και πρέπει να ανακαλύψετε τις πραγματικές τιμές στις οποίες αγόρασαν όλα τα υπάρχοντά τους. Ίσως θαλαμηγούς  Ίσως ακριβές μουντζαλιές δήθεν καλής τέχνης.  Μην αρκεσθείτε σε αυτό το ποσό που έβγαλαν στο εξωτερικό. Ακολουθείστε αυτά που κάνουν οι φορολογικές αρχές στην Αμερική και τη Γερμανία. Δεν φαντάζεσθε τι λαβράκια θα βρείτε Να παραδώσουν κλειδιά σε όλα και να γίνει εξονυχιστικός έλεγχος στα πάντα.  Από το μάτι της κλειδαρότρυπας ώστε να τα δείτε όλα. Γίνεται. Εδώ η γκόμενα και δεν κολώνει να κοιτάξει από το μάτι της κλειδαρότρυπας

Και εκτός από αυτό. Το μαύρο πρόβατο σας προτείνει να αξιοποιήσετε και μιαν άλλη βάση δεδομένων (λίστα), που έχετε στα χέρια σας και που την έχετε ξεχασμένη και κανείς δεν μιλάει γι΄αυτήν.
Τώρα με τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων κτισμάτων, γνωρίζετε ποιοο έχουν νομιμοποιήσει αυθαίρετο κτίσμα. Φιαθέτετε έναν σχεδόν πλήτρη κατάλογο Εχετε υποσχεθεί ότι με την πληρωμή του προστίμου, τακτοποιείται το αυθαίρετο για μισό αιώνα και δεν θα πληρωθεί γι΄αυτό άλλο ποσό. Και έτσι να πράξετε. Να είστε εντάξει με την υπόσχεση που δώσατε. 
Ομως δεν δώσατε καμία υπόσχεση ότι μαζί με την τακτοποίηση του αυθαιρέτου θα χαρίσετε και το μαύρο χρήμα και τη φοροδιαφυγή που κρύβεται πίσω από την κατασκευή αυθαιρέτων. Να ψάξετε όλες τις εργολαβικές εταιρίες που κατασκεύασαν και πούλησαν αυθαίρετα και φορολογήθηκαν για την μεταβίβαση μόνον των νομίμων τετραγωνικών μέτρων με αντικειμενικές αξίες. Θα ανακαλύψετε στις κατασκευαστικές αυτές εταιρίες φοροδιαφυγή δισεκατομμυρίων. Είναι βέβαιο αυτό. Και ναι μεν έχετε υποσχεθεί ότι δεν θα επιβάλλετε περαιτέρω  φόρο για τη μεταβίβαση του ακινήτου, όμως από πίσω κρύβεται αδήλωτο χρήμα. Δεν θα επιβάλλετε φόρο για τη μεταβίβαση, αλλά θα ανακαλύψετε τη φοροδιαφυγή από τα αδήλωτα εισοδήματα. και γι΄αυτό δεν έχετε δώσει καμία υπόσχεση. Και μπορεί να γίνει.
Και για να πραγματοποιηθούν όλα αυτά θα χρειασθείτε εξειδικευμένο προσωπικό.
Εμπρός λοιπόν. Προχωρήστε στη μνημονιακή υποχρέωσή σας να προσλάβετε τους 2000 ελεγκτές.
Αυτά φίλοι μου είναι τα πολύ σοβαρά. Όλα τα άλλα με τα περί λίστας Φαλτσιανί είναι στάχτη στα μάτια για να λέμε ότι κάτι κάνουμε.
Κάποιοι θέλουν να λένε ότι είναι άτεγκτοι με τον ΠΑΠΑΚ και τον βρήκαν εύκολο για να τον λιανίσουν και άλλοι, που δεν τους βγήκε η χρεοκοπία της χώρας, επιχειρούν να παίξουν αισχρά πολιτικά παιχνιδάκια επάνω στην υπόθεση αυτή.