Πέμπτη 21 Μαρτίου 2013

Θολά νερά, θολά ψάρια (συνέχεια δεύτερη)

Είμαι ένας φριχτός και τρισάθλιος τύπος. Δεν λειτουργώ με το συναίσθημα. Λειτουργώ με τη λογική και αυτό  είναι το χείριστο που μπορεί να σου συμβεί.
Δεν αφήνω την προσωπική μου σιγουριά, διότι γνωρίζω ότι και η άλλη κατάσταση στην οποία θα βρεθώ, μπορεί να με φέρει στα ίδια. Η λογική μου λέει ότι τα αέρια που θα εκπέμπει στο κρεββάτι μια καινούργια σχέση, δεν θα είναι πιο μυρωδάτα.
Έτσι, όταν όλα τα Νεφελίμ ζητωκραύγαζαν για το περήφανο όχι της μικρής Γαλατίας,  εγώ αυτό που δημόσια είπα, είναι ότι κάνουμε ωσάν πλήθος που ζητάει αίμα και φωνάζει σ΄αυτόν που είναι στην άκρη του μπαλκονιού και  απειλεί ότι θα αυτοκτονήσει, να πηδήξει.
Τα συναισθηματικά Ελληνικά νεφελίμ, οι κάθε είδους ψεκασμένοι Ελληνες, ένοιωσαν τεράστια εθνική περηφάνια για το όχι του Κυπριακού Κοινοβουλίου. Στο φατσοβιβλίο αναρτήθηκαν εκατοντάδες posts, που έδειχναν τη Κύπρο με αρχίδια, την Κύπρο ως την ανυπότακτη χώρα του Αστερίξ, που έκαναν τον διαχωρισμό των Ελλήνων σε πατριώτες και προδότες, σε άντρες και αδελφές και πολλά άλλα.
Ποια ήταν η  πρόταση που ήλθε από την Ευρώπη, την οποία οι ανυπότακτοι πανηγυρικά απέρριψαν; Ότι δεν είναι δυνατόν η Κύπρος να συνεχίσει να έχει πολύ χαμηλούς φορολογικούς συντελεστές, να είναι το Ευρωπαϊκό κέντρο εξωχώριων εταιρειών, το πλυντήριο του μαύρου χρήματος, ο τόπος καταφυγής των ναρκοδολλαρίων και των χρημάτων από το εμπόριο λευκής σάρκας, ο παράδεισος αυτών που εκμεταλλεύθηκαν με το χειρότερο τρόπο τη μετάβαση της Ρωσίας από το κομμουνιστικό καθεστώς  στον καπιταλισμό. Αυτό που είπαν οι Ευρωπαίοι είναι ότι το τραπεζικό πάρτι της Κύπρου με έναν υπερδιογκωμένο τραπεζικό τομέα, με τα χαρακτηριστικά που έχει πρέπει σιγά-σιγά να αρχίσει να ξεφουσκώνει. Με έναν τρόπο σταδιακό προκειμένου να μην καταρρεύσει τελείως η οικονομία της. Και για να γίνει αυτό θα πρέπει να φορολογηθούν με ένα εφάπαξ τέλος οι μεγαλοκαταθέτες, πάνω από 100.000 ευρώ, να χάσουν όλα τα χρήματά τους οι τραπεζίτες και να κουρευθούν οι μεγαλοομολογιούχοι των τραπεζών. Πρότειναν στην ουσία δηλαδή να γίνει πραγματικότητα το αίτημα της κοινωνίας, ότι δεν είναι δυνατόν να συνεχισθεί η διάσωση των τραπεζών με χρήματα των φορολογουμένων. Και ήταν μια πολύ σωστή Ευρωπαϊκή πρόταση και ας λένε ότι θέλουν οι εδώ πολιτικοί αρχηγοί. Αυτή είναι η γνώμη μου.
Και οι Κύπριοι ενεργώντας εντελώς συναισθηματικά και μη σκεπτόμενοι ότι οι οσμές της νέας συντρόφου τους μπορεί να μυρίζουν χειρότερα από αυτές της συζύγου τους, είπαν το περήφανο όχι, που μας κόρδωσε και μας έκανε μάγκες Ελληνες για ένα περίπου 24ωράκι.
Και έφτασε η επόμενη μέρα που έπρεπε να συνευρεθούν με τη νέα ερωμένη. Και τότε άρχισαν να διαπιστώνουν ότι και η νέα φιλενάδα που νόμιζαν ότι είχαν(plan B) και η άλλη εναλλακτική (Ρωσία) που πίστευαν ότι θα υπέκυπτε στα θέλγητρα του ανυπότακτου άντρα,  έτρωγαν φασολάδα και οι οσμές που ανέδυαν ήσαν πολύ μα πολύ χειρότερες.
Σκέτο Νεφελίμ ο Μακαριώτατος ή Παναγιώτατος Αρχιεπίσκοπος Κύπρου. "Θα υποθηκεύσουμε την εκκλησιαστική περιουσία για να βοηθήσουμε" μας είπε.  Ψεκασμός με όλη τη σημασία της λέξης. Ότι θα υποθηκεύσουν την περιουσία τους, δηλαδή με λίγα λόγια  ότι θα ζητήσουν να λάβουν δάνεια με δέσμευση της περιουσίας τους. Μα ποιος θα τους τα δώσει σε μία χώρα υπό κατάρρευση και μάλιστα μέσα σε λίγα 24ωρα;
Να βάλουμε χέρι στα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, για να καλύψουμε το ποσό που λείπει. Εξαιρετική λύση δεν λέω Μοσχομυρωδάτη πορδή!!! Να τα πάρουμε από τα ταμεία των εργαζομένων για να μην πληρώσουν οι μεγαλοκαταθέτες, οι ολιγάρχες και οι όποιοι τυχόν έμποροι λευκής σαρκός. Και τους έχουμε για τόσο ηλίθιους τους δανειστές που θα δεχθούν να τα βγάλουμε από τη μία τσέπη, να τα βάλουμε στην άλλη και να θεωρούμε ότι βρήκαμε χρήματα.
Να δημιουργήσουμε ένα ταμείο ιδιωτικού δικαίου και όχι δημοσίου (πάλι για να κοροϊδέψουμε) και αυτό να εκδώσει ομόλογα υποθηκεύοντας τα έσοδα που θα έχουμε μετά από κάποια χρόνια από το φυσικό αέριο. Μα αφού δεν γνωρίζουμε ποια θα είναι αυτά, πως θα εκτιμηθεί η αξία του ομολόγου; Μόνο αν τα εκτιμούσαμε τα έσοδα πάρα πολύ χαμηλά θα υπήρχε επενδυτικό ενδιαφέρον. Όμως και σ΄αυτή την περίπτωση θα μιλούσαμε για σκέτο ξεπούλημα. Και για τελική λύση να τα βάλουν τα χρήματα τα ασφαλιστικά ταμεία, δηλαδή ο απλός εργαζόμενος λαός. Εξαιρετικό!!! Προοδευτικό!!! Ακρως αριστερό και φιλολαϊκό!!!
Να  ξεπουληθούμε στους Ρώσους. Παρότι αυτό δεν γίνεται, διότι οι εμπορικές τους σχέσεις με τη Γερμανία, έχουν γι΄αυτούς τους στυγνούς νεοκαπιταλιστές μεγαλύτερο ενδιαφέρον, και πάλι θα αγόραζαν ένα ολόκληρο νησί μπιρ παρά, εάν επρόκειτο η συμφωνία να προχωρήσει. Έχετε λοιπόν μυρίσει αέρια Ρώσου μετά από κατανάλωση χαβιαριού και λιπαρών ψαριών με μπόλικη βότκα από πάνω;
Ας αντιληφθούμε ότι με το προ ημερών περήφανο "όχι", επήλθε ήδη η βίαιη κατάρρευση του Κυπριακού τραπεζικού συστήματος. Ήδη κυκλοφορεί ότι ήδη πτώχευσε η μία από τις δύο μεγάλες Κυπριακές Τράπεζες.  Ήδη η ζημιά που έγινε από την περήφανη στάση είναι κατά πολύ μεγαλύτερη από το προβλεπόμενο με το αρχικό σχέδιο σταδιακό ξεφούσκωμα των Κυπριακών τραπεζών.
Ας το αντιληφθούν τα Νεφελίμ.
Εύκολες λύσεις δεν υπάρχουν.
Ο ΣΥΡΙΖΑ που τόσο ζητωκραυγάζει για το περήφανο όχι των Κυπρίων, με το οποίο επεχείρησαν, χωρίς κανένα αποτέλεσμα, να κρατήσουν ανέπαφες τις καταθέσεις των Ρώσων ολιγαρχών και των τυχόν κατόχων μαύρου και ανήθικου χρήματος, είχε και αυτός προτείνει μόλις πριν από λίγες μέρες την φορολόγηση  και στην Ελλάδα των τραπεζικών καταθέσεων. Προσέξτε. Όχι την φορολόγηση των τόκων, αλλά αυτών καθαυτών των καταθέσεων. Και μάλιστα όχι με ένα εφάπαξ τέλος, όπως στην Κύπρο, που πιθανόν, μέσα από συντονισμένες ενέργειες και πολιτικές, να  συγκρατούσε σε κάποιο επίπεδο το τραπεζικό σύστημα, αλλά ετήσια φορολόγησή του κατατεθειμένου κεφαλαίου. Και πίστευε  ο ΣΥΡΙΖΑ ότι αυτό θα ήταν δυνατόν να μην οδηγήσει σε πλήρη κατάρρευση και του Ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Σήμερα για την Κυπριακή υπόθεση  φωνασκεί για το αντίθετο πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις φορές. Όμως  υποθέτω (αν και δεν είμαι καθόλου βέβαιος) ότι αντελήφθησαν ότι χωρίς Τράπεζες υπάρχει πλήρης κατάρρευση και τερατωδών διαστάσεων δυστυχία στον απλό κόσμο και όχι κούρεμα στους ολιγάρχες. Προχθές με την πρότασή τους για την φορολόγηση των καταθέσεων θέλησαν να ακουστούν ευχάριστα.
Ψάρεψαν σε θολά νερά. Σ΄αυτήν περίπτωση δεν έπιασαν βρώμικα ψάρια. Ψόφια και σάπια ανέσυραν.
Και όχι σαν αυτά τη φωτογραφίας που ψαρεύτηκαν σε καθαρά νερά.



Eύκολες λύσεις, αυτοκαταστροφικές επιλογές


Του Φώτη Γεωργελέ, Athens Voice
H Κύπρος είναι το Βατερλό όλων των ελληνικών δημαγωγικών μύθων. Και ΑΟΖ είχαν ανακηρύξει και τα πετρέλαια διαπραγματεύονταν και Ρώσους φίλους και καταθέτες διέθεταν και αριστερό πρόεδρο είχαν, όχι «δοσίλογους» όπως εμείς. Κι όμως, ούτε ο συχωρεμένος ο Τσάβες τους έστειλε δωρεάν πετρέλαιο, ούτε οι Ρώσοι και οι Κινέζοι τους δάνεισαν. Και ο Χριστόφιας κλαίγοντας τους ανακοίνωσε τη χρεοκοπία και τα μνημόνια. Το ’χουν αυτό οι συμπατριώτες μας, όταν χρεοκοπούν οι πολιτικές τους, κλαίνε. Πριν 9 χρόνια ένας άλλος εξίσου μεγάλος πατριώτης τορπίλισε το όνειρο δεκαετιών, την επανένωση του νησιού, τον τερματισμό της κατοχής. Για να μη μοιραστεί την ευημερία της η πλουσιότερη κοινότητα με την πιο φτωχή. Κλαίγοντας κι αυτός. Η ιστορία εκδικείται. Από το τέλος του 2009, που μάθαμε τι μας συμβαίνει, μέχρι και πριν λίγο καιρό, ο ελληνικός λαϊκισμός ζητούσε διαγραφή του χρέους, «δεν χρωστάμε, δεν πληρώνουμε». Όταν πέρυσι «κουρεύτηκε» ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού χρέους, έκπληκτοι διαπιστώσαμε ότι το επαναστατικό εκείνο αίτημα που συγκλόνιζε τις πλατείες δεν ήταν τόσο ανέφελο. Ασφαλιστικά ταμεία, ασφαλιστικές εταιρείες, δημόσιες επιχειρήσεις, πανεπιστήμια, νοσοκομεία και δεκάδες χιλιάδες πολίτες είδαν ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας τους να εξανεμίζεται. Οι τράπεζες συντηρούνται με ορό, οι μέτοχοί τους έχασαν την αξία των μετοχών τους.
Τότε καταλάβαμε, όσοι ήθελαν να καταλάβουν, ότι ηρωικές λύσεις δεν υπάρχουν, όλες συνεπάγονται απώλειες. Ο ελληνικός λαϊκισμός, όμως, δεν είχε και πάλι πρόβλημα. Τώρα διαδήλωνε για το ακριβώς αντίθετο: Υπεξαιρέσατε τα λεφτά των ταμείων, κλέψατε τις οικονομίες του κόσμου που τις είχε τοποθετήσει σε ομόλογα του ελληνικού Δημοσίου. Ο λαϊκισμός δεν έχει λύσεις για τα προβλήματα, για κάθε πρόβλημα έχει έναν εχθρό.

Τόσα χρόνια ακούμε για τους στυγνούς «οικονομικούς δολοφόνους» που δίνουν στις τράπεζες τα λεφτά των φορολογουμένων. Δεν πρέπει να λες πολλά, γιατί καμιά φορά εισακούεσαι. Στην περίπτωση της Κύπρου, η Ευρωπαϊκή Κοινότητα επέλεξε διαφορετικό σχέδιο διάσωσης. Εκεί η φούσκα ήταν στις τράπεζες, οπότε το κόστος της διάσωσης δεν το ανέλαβαν μόνο οι φορολογούμενοι με φόρους και μειώσεις μισθών αλλά και οι επενδυτές. Παραδόξως ούτε τώρα είναι ευχαριστημένος ο λαϊκισμός. Μιλάει για «εκδικητική μανία των Γερμανών που διαπράττουν έγκλημα κατά του κυπριακού λαού». Κατά πώς φαίνεται, οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι πρέπει να πληρώσουν για να μη μειωθούν οι καταθέσεις των Ρώσων ολιγαρχών.

Με άλλα λόγια, όσοι έχουν δανείσει την Ελλάδα είναι «τοκογλύφοι» που πρέπει να αναλάβουν το επενδυτικό ρίσκο και να χάσουν τα λεφτά τους. Εκτός αν είναι Έλληνες και Κύπριοι, οπότε ονομάζονται καταθέτες αντί επενδυτές και πρέπει να μη χάσουν τίποτα. Ποιος θα πληρώσει; Κανείς, οι Γερμανοί, οποιοσδήποτε εκτός από μας. Αυτή είναι η νέα ελληνική μεγάλη ιδέα. Να πληρώνουν πάντα οι άλλοι.

Είναι καλό το σχέδιο διάσωσης για την Κύπρο; Όπως όλα, έχει θετικά και αρνητικά στοιχεία, αλλά κυρίως εξαρτάται από την εφαρμογή του. Απ’ ό,τι φαίνεται, οι αδελφοί μας στο νησί μάς συναγωνίζονται στον αυτοκαταστροφικό λαϊκισμό, ήδη οι υπεύθυνοι της χρεοκοπίας έχουν κηρύξει αντιμνημονιακό αγώνα κι αυτοί, ζητάνε δημοψήφισμα, έξοδο από την ευρωζώνη, επιστροφή στην κυπριακή λίρα. Δηλαδή, ακόμα πιο καταστροφικές λύσεις. Λες και η έξοδος από το ευρώ θα γεμίσει τα ταμεία των τραπεζών που έχουν καταρρεύσει. Οι κυπριακές τράπεζες έχουν καταθέσεις πολλές φορές πάνω από το ΑΕΠ της χώρας. Το 63% αυτών των καταθέσεων είναι ξένα κεφάλαια, ιδίως ρώσικα. Κανένα κράτος δεν μπορεί να διασώσει και να στηρίξει ένα υπερδιογκωμένο τραπεζικό σύστημα με τζίρο πολλές φορές το ΑΕΠ του. Φαίνεται δίκαιο και άμεσα αποτελεσματικό να αναλάβουν ένα μέρος της διάσωσης τα παρκαρισμένα στην Κύπρο κεφάλαια. Βέβαια, αυτό εγκυμονεί τον κίνδυνο της αποσταθεροποίησης του τραπεζικού συστήματος του Νότου, έπεσε ένα ταμπού. Κυρίως όμως διακινδυνεύεται η θέση της Κύπρου ως φορολογικού παραδείσου της Μεσογείου. Τα ρώσικα κεφάλαια μπορεί να αναζητήσουν ασφαλέστερο λιμάνι.

Μέχρι τώρα, το σχέδιο προβλέπει 9,9% κούρεμα για τις πάνω από 100.000 καταθέσεις και 6,7% για λιγότερες. Όλοι όσοι κόπτονται για τους μικροκαταθέτες, το ρόλο του νησιού στο έργο «ωραίο μου πλυντήριο» σκέφτονται φυσικά και όχι τον «καημένο το λαό». Όπως τους είπε και ο Αναστασιάδης, η ζημιά του κουρέματος είναι όση οι τόκοι 2 χρόνων. Δηλαδή ένας καταθέτης των 20 χιλιάδων θα χάσει 1.340 ευρώ. Μακάρι να χρεοκόπησε η χώρα σου και αυτό να είναι το μόνο σου κόστος. Η συζήτηση πάλι και εδώ είναι προσχηματική. Οχυρώνονται πίσω από τους μικροκαταθέτες για να προστατεύσουν τα μεγάλα διεθνή και ντόπια κεφάλαια. Όταν ο αρχιεπίσκοπος έμπλεος οργής μιλάει για τους «πρόστυχους Ευρωπαίους», έχει τα δίκια του. Η εκκλησία είναι η μεγαλύτερη οικονομική δύναμη του νησιού.

Όπως φαίνεται, εντός των επόμενων ωρών αυτό θα διορθωθεί, οι καταθέσεις των μικροαποταμιευτών δεν θα φορολογηθούν. Είναι πιο δίκαιο. Είναι πιο σωστό; Αν φορολογήθηκαν όλοι, ήταν για να μην αυξηθούν σημαντικά οι απώλειες για τα μεγάλα διεθνή κεφάλαια. Αν οι κάτω από 100.000 δεν φορολογηθούν τότε θα πρέπει να ανέβει πολύ πάνω από το 10% το τέλος για τις μεγαλύτερες καταθέσεις. Πράγμα που θα οδηγήσει σε βίαιη φυγή. Όμως η Κύπρος έχει εξασφαλίσει την ευημερία των τελευταίων χρόνων –πρώτη σε κατανάλωση στην Ευρωπαϊκή Ένωση με δεύτερη την Ελλάδα– ακριβώς σ’ αυτό το ρόλο: των νησιών Κέιμαν της Μεσογείου. Κάθε απόφαση έχει υπέρ και κατά και τίποτα δεν είναι έτσι όπως οι εγχώριοι εδώ κι εκεί δημαγωγοί θέλουν να παρουσιάσουν. Στην πραγματικότητα οι Κύπριοι πρέπει να καταγράψουν τις ζημιές τους, λίγη σημασία έχουν τα ποσοστά, και να προσπαθήσουν γρήγορα να επανέλθουν στην κανονικότητα και να ξανακερδίσουν όσα έχασαν. Το ’χουν ξανακάνει. Είναι αμφίβολο αν θα γίνει έτσι απλά. Όπως έχει ήδη φανεί, στις μπερδεμένες μέρες μας, ο λαϊκισμός οδηγεί σε αυτοκαταστροφικές επιλογές.

Το ηθικό δίδαγμα των τελευταίων χρόνων κι εδώ κι εκεί είναι ότι δεν υπάρχει δωρεάν γεύμα. Εμείς πιστέψαμε ότι θα δανειζόμαστε εσαεί, όλο και περισσότερα, μέχρι να γίνουμε όλοι δημόσιοι υπάλληλοι και συνταξιούχοι στα 50. Αυτοί πίστεψαν ότι θα παρκάρουν τα ρώσικα λεφτά στα θησαυροφυλάκια και θα ζουν άνετα μ’ αυτό μόνο. Η κρίση που αντιμετωπίζει η Δύση είναι πολύ μεγάλη για να επιτρέπει τέτοιες ανέμελες νησίδες. Οι χώρες μας πρέπει να επιστρέψουν στη δουλειά, να παράγουν και να πουλάνε στον κόσμο, αν θέλουν να διατηρήσουν το επίπεδό τους. Το ακόμα μεγαλύτερο μάθημα όμως είναι ότι η οικονομία είναι ρίσκο, η ζωή είναι ρίσκο. Ότι έχει κινδύνους, ότι πρέπει να κάνουμε συνέχεια επιλογές. Και πρέπει να βρίσκουμε τις πιο δίκαιες και πιο αποτελεσματικές κάθε φορά. Όσοι παρουσιάζουν μια ζωή εύκολη, βολική, χωρίς προσπάθεια, που όλοι μπορούμε να απολαύσουμε απλώς κάτι «κακοί» μας τη στερούν, είναι αυτοί που προτείνουν πάντα τις χειρότερες λύσεις, τις πιο άδικες, την ηρωική αυτοκτονία. Οι λύσεις δεν είναι μαύρο-άσπρο, έχουν υπέρ και κατά, είναι περίπλοκες, έχουν κόστος.

Τις ίδιες αυτές μέρες, οι εφημερίδες γράφουν για τους Έλληνες που έχασαν τα λεφτά τους επενδύοντας σε ολλανδικά ομόλογα της τράπεζας SNS. Εκεί το κράτος αποφάσισε να «μη σώσει την τράπεζα με τα λεφτά των φορολογούμενων». Όπως ζήταγαν και κάποιοι εδώ. Αυτοί όμως οι Έλληνες έχασαν όλα τα λεφτά τους. Όπως θα τα έχαναν όλα αν συνέβαινε το ίδιο εδώ ή στην Κύπρο. Οι Κύπριοι θα χάσουν μέχρι 9,9% των καταθέσεών τους. Όσοι ήταν μέτοχοι στις ελληνικές τράπεζες, μεγάλο μέρος των Ελλήνων πολιτών δηλαδή, βλέπουν τώρα τις μετοχές να κάνουν μερικά λεπτά. Κι αν είχαμε γυρίσει στη δραχμή θα είχαμε χάσει τα 2/3 των χρημάτων μας. Η πραγματική ζωή είναι διαφορετική από τα συνθήματα. Ψύχραιμα πρέπει να σταθμίζεις τις επιλογές, να αποφεύγεις τα χειρότερα.

Οι εύκολες λύσεις, οι διαχωρισμοί σε ηρωικούς πατριώτες και προδότες του έθνους, είναι πάντα οι αυτοκαταστροφικές επιλογές. Οι Κύπριοι θα έπρεπε ήδη να το έχουν μάθει αυτό.

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2013

"θολά νερά-βρώμικα ψάρια" συνέχεια

Τον συνάντησα μετά από αρκετά χρόνια.
Στα μάτια του γέροντα υπήρχε ακόμα η λάμψη των προηγούμενων χρόνων.
Τον βρήκα και πάλι σε εκείνο το μαγειρείο της Αθήνας, όπου κατέφευγαν οι δικηγόροι στα μεσημεριανά διαλείμματα των δικών στην οδό Σανταρόζα. Νομίζω ότι φορούσε ακόμα εκείνο το φθαρμένο σακάκι, ενώ γραβάτα του ήταν, όπως και τότε, μισολυμένη από το λαιμό,. Με γοήτευαν οι διηγήσεις του για τα παλαιά, οι αστείρευτες νομικές του γνώσεις και το περίτεχνο της γραφής των δικογράφων του, αλλά περισσότερο η αγάπη του για την Ιστορία και τη λογοτεχνία.
Είχα υποσχεθεί κάποτε στον παλαιό Μακρονησιώτη δικηγόρο, ότι μια μέρα θα πήγαινα στο δικηγορικό του γραφείο, που ήταν ένα μέρος του τεσσαριού που είχε αγοράσει στη Νεάπολη, εκεί πάνω από τα Εξάρχεια, όπου διαμένει μέχρι σήμερα.
Έκανα την υπόσχεση μου πράξη και τον επισκέφθηκα τις προάλλες και έμεινα κυριολεκτικά έκθαμβος.
Ένα μεγάλο παλαιό διαμέρισμα, μία βιβλιοθήκη. Σχεδόν τίποτα άλλο. Από πάνω μέχρι κάτω βιβλία.
Χιλιάδες τόμοι, προσεχτικά ταξινομημένοι. Νομικά, ιστορικά, επιστημονικά. Αλλά η πραγματική αποκάλυψη ήταν τα λογοτεχνικά του βιβλία. Ποιητικές συλλογές, μυθιστορήματα, δοκίμια, σχεδόν όλα σε πρώτες εκδόσεις. Πολλά με ιδιόχειρες αφιερώσεις των λογοτεχνών και ποιητών. Ρίτσος, Βάρναλης, η γενιά του 30, Παλαμάς, Καβάφης και τόσοι άλλοι.
Ο γέροντας νομικός έχει μέσα στο ιδιόκτητο διαμέρισμά του έναν πραγματικό θησαυρό.
Τα σπάνια αυτά βιβλία πουλιούνται σήμερα από οίκους δημοπρασιών και πιάνουν υψηλές τιμές.
Έχουν αντιληφθεί οι οικονομικοί εγκέφαλοι του ΣΥΡΙΖΑ, τί ακριβώς προτείνουν; Να πληρώσει ετήσιο τέλος  κατοχής των σπάνιων αυτών βιβλίων ο σπουδαίος αυτός γέροντας, διότι σε όλη του τη ζωή δεν τον ενδιέφεραν τα λούσα και η κατανάλωση, αλλά η επιστήμη του δικαίου και η αγορά βιβλίων, που σήμερα εάν κάποιος τα πουλούσε (ο ίδιος βέβαια ούτε καν διανοείται να το πράξει) θα μπορούσε να εισπράξει ένα πολύ σεβαστό ποσό;

Κάποιος άλλος έχει σπαταλήσει ώρες πολλές σε παλαιοπωλεία, σε υπαίθριες αγορές, σε ψάξιμο σε παλαιοπωλεία του εξωτερικού, στο διαδίκτυο και έχει ξετρυπώσει μεγάλες ευκαιρίες και έτσι έχει δημιουργήσει μια πάρα πολύ καλή συλλογή παλαιών καρτ-ποστάλ. Η κατοχή και αυτής της συλλογής θα είναι εν δυνάμει αντικείμενο φόρου κατοχής, κατά την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ. Τώρα ποιός θα εκτιμήσει την αξία της συλλογής αυτής, μόνον νοσηροί εγκέφαλοι, μπορούν να το σκεφτούν.

Ένας τρίτος, φιλότεχνος, χρόνια τώρα, αγοράζει ζωγραφικούς πίνακες τελειόφοιτων της Σχολής Καλών Τεχνών σε χαμηλές τιμές. Η καλλιτεχνική του ματιά είναι εξαιρετική. Σήμερα είναι ευτυχής που ζει μέσα στη συλλογή του που περιέχει πίνακες γνωστών πλέον ζωγράφων. Εμπρός παιδιά....Φορολογείστε κάθε χρόνο με φόρο κατοχής τη συλλογή του, για να απονείμετε την φορολογική δικαιοσύνη που ονειρεύεστε, αδιαφορώντας αν βάλετε ταφόπλακα στις καλές τέχνες.

"θολά νερά βρώμικα ψάρια"


Η αξιωματική αντιπολίτευση επιχείρησε να εξειδικεύσει τις φορολογικές της προτάσεις.
Εδώ, όμως ξεκινούν τα πολύ δύσκολα, διότι πλέον τα πράγματα πρέπει να συγκεκριμενοποιηθούν.
Προσπαθούν οι άνθρωποι να μας εξηγήσουν πώς θα καταφέρουν να πετύχουν μία εξίσωση με τριπλή στόχευση. Την πολύ μεγάλη αύξηση των φορολογικών εσόδων μέσα σε περίοδο τεράστιας οικονομικής κρίσης (οι ίδιοι έχουν θέσει το στόχο αυτό), την τεράστια φορολογική ελάφρυνση των χαμηλών και μεσαίων εισοδημάτων και την αύξηση των φορολογικών εσόδων από του πολύ πλούσιους.

Κάποιες από τις προτάσεις είναι πράγματι ενδιαφέρουσες αλλά οι περισσότερες  είναι ολότελα αρλούμπες και θα οδηγήσουν σε αντίθετα από τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα και σε καταστροφές στην κοινωνία μας, βασικά των αδυνάμων, αλλά και των ανθρώπων της παραγωγής, όχι μόνον της βιοτεχνικής και βιομηχανικής και των υπηρεσιών, αλλά ακόμα και της πολιτιστικής.
Τί σκέφτηκαν λοιπόν;
Να ψαρέψουμε έσοδα από αυτούς που ακουμπάνε δεκάδες χιλιάδες ευρώ για να αγοράσουν πίνακες ζωγραφικής.  Να φορολογηθούν οι κάτοχοι έργων τέχνης μας λένε. Τί ωραία που ακούγεται η πρόταση αυτή!!! Αντί να υποφέρουν οι φτωχοί να πληρώσουν φόρο αυτοί που κατέχουν τους Πικάσσο και τους Παρθένηδες.
Βρε άνθρωποι, πρακτικά πώς θα το κάνετε αυτό; Πώς θα ορίσετε ποιό είναι έργο τέχνης και ποιό έργο ατεχνίας; Τις συλλογές καρτ-ποστάλ θα τις φορολογήσετε και αυτές; Και τους κατόχους πολλών βιβλίων; Και πώς θα υπολογίσετε την αξία των έργων τέχνης; Η σύζυγός μου ζωγραφίζει, κατά τη γνώμη μου, καλύτερα από τον Φασιανό. Δεν έχει πουλήσει όμως και δεν προτίθεται να πουλήσει ούτε ένα ζωγραφικό της έργο. Πώς στο διάολο θα υπολογίσετε την αξία των πινάκων της που έχουμε στο σπίτι μας; Και ποια είναι η αξία ενός ζωγραφικού πίνακα με το Μπούρτζι που ο ντόπιος ζωγράφος τον δημιουργεί σε λιγότερο από μία ώρα; Άραγε θα ορίσετε αντικειμενικές αξίες στα έργα τέχνης; Απομουρλαθήκαμε τελείως; Ας σοβαρευτείτε κάποτε.
Δεν αντιλαμβάνεστε ότι με μια τέτοια πρόταση, ουσιαστικά βάζετε ταφόπλακα σε μια παραπαίουσα αγορά έργων τέχνης, που μέσα από αυτήν συντηρούνται επιχειρήσεις, επιβιώνουν με μεγάλη δυσκολία νέοι απόφοιτοι της Σχολής Καλών Τεχνών, συντηρητές έργων τέχνης, εκτιμητές, υπάλληλοι και πολλοί άλλοι;
Τί επιδιώκετε; Να κλείσετε ουσιαστικά την Σχολή Καλών Τεχνών; Να μην έχουμε νέους ζωγράφους και γλύπτες; Ποιός σοβαρός άνθρωπος θα αγόραζε ένα έργο ενός νέου καλλιτέχνη, όταν θα είχε το φόβο μετά από κάποια χρόνια όταν ο ελπιδοφόρος ζωγράφος γίνει φτασμένος, να εμφανισθεί ένας  αστοιχείωτος περί την τέχνη εφοριακός υπάλληλος και να του εκτιμήσει αυθαίρετα το ζωγραφικό πίνακα, που είχε κάποτε αγοραστεί φτηνά, και να του επιβάλει ένα τεράστιο ετήσιο φόρο κατοχής; Πριν από μερικές δεκαετίες ένας νέος ζωγράφος πουλούσε αντί πολύ χαμηλού τιμήματος τους πίνακές του, προκειμένου φτωχικά να επιζήσει και να δώσει τον όβολό του στο κόμμα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς του οποίου ήταν μέλος. Σήμερα τα έργα του συγκεκριμένου καλλιτέχνη είναι περιζήτητα (είδα μερικά προχθές στο Μουσείο Φρισύρα) και πουλιούνται στις δημοπρασίες των Σόθμπις και των Κρίστις. Φαντασθείτε λοιπόν να πρέπει να πληρώσει ετήσιο φόρο κατοχής, αυτός που τότε αγόραζε έργα του Χρόνη Μπότσογλου  για να ενισχύσει συνάμα και το Ε.Κ.Κ.Ε.( υποψήφιος στις εκλογές του 1977 στο Νομό Φθιώτιδας)
Αντί να προτείνουν λοιπόν οι άνθρωποι μέτρα τόνωσης των καλών τεχνών, που σημαίνει και αναζωογόνηση της αγοράς, ώστε να μπορούν οι νέοι δημιουργοί μας να ζουν αξιοπρεπώς και να παράγουν, αντί να προτείνουν μέτρα καταπολέμησης του ξεπλύματος μαύρου χρήματος και της φοροδιαφυγής που υφίσταται στην αγορά έργων τέχνης, προτείνουν τελικά ανοησίες περί ετήσιας φορολόγησης όποιου κατέχει πίνακες ζωγραφικής ή όποιου συλλέγει παλιά σπάνια βιβλία.
Έλεος
"Στα θολά νερά που ψαρεύετε βρώμικα ψάρια θα πιάσετε".

Κυριακή 17 Μαρτίου 2013

Το δέρμα που κατοικεί

Της Ξένιας Κουναλάκη 
πηγή: http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_14/03/2013_487722

Το περασμένο Σάββατο, την ώρα που έκανε προθέρμανση για να μπει στον αγωνιστικό χώρο ο Λιβεριανός αμυντικός του Απόλλωνα Σμύρνης, Λόρενς Ντοέ, περίπου 15 οπαδοί της αντίπαλης ομάδας, του Ηρακλή Ψαχνών, τον αποδοκίμασαν έντονα με γουχαΐσματα και κραυγές πιθήκων. Το ρατσιστικό επεισόδιο που σημειώθηκε στα Ψαχνά είναι μία ακόμη απόδειξη ότι η έλλειψη ανεκτικότητας και η μισαλλοδοξία έχουν διαχυθεί πλέον στην ελληνική κοινωνία. Δεν περιορίζονται στους οπαδούς ενός ξενοφοβικού φιλοναζιστικού κόμματος, αλλά επεκτείνονται στα νηπιαγωγεία, στα σχολεία, στα γήπεδα.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στον επίμαχο αγώνα ο διαιτητής όχι μόνο δεν συνέτισε τους ρατσιστές χούλιγκαν, αλλά έδειξε κίτρινη κάρτα στον Ντόε επειδή μπήκε χωρίς άδεια στον αγωνιστικό χώρο. Τελικά ο Ντόε κάθισε και πάλι στον πάγκο του Απόλλωνα και δεν χρησιμοποιήθηκε μέχρι το τέλος του αγώνα, ίσως για να μην προκαλέσει το κοινό αίσθημα με το χρώμα του δέρματός του. Απ’ την πλευρά τους, οι άνθρωποι του Ηρακλή Ψαχνών αρνούνται κατηγορηματικά την ύπαρξη ρατσιστικού κρούσματος, επικαλούμενοι -υποθέτουμε- το γνωστό χιλιοειπωμένο επιχείρημα «Οι Ελληνες δεν είναι ρατσιστές».
Κι όμως το φαινόμενο «ρατσισμός στα γήπεδα» δεν είναι καινούργιο και μαρτυρά τον σκοταδισμό που είναι βαθιά ριζωμένος στο ελληνικό ποδόσφαιρο και όχι μόνο. Ο πρώην επιθετικός του Παναθηναϊκού, Τζιμπρίλ Σισέ, είχε επανειλημμένως γίνει δεκτός στο Καραϊσκάκη, στον Βόλο και αλλού με την ιαχή «Ουγκ, ουγκ, ουγκ», τη μόνη γλώσσα που κατέχουν άπταιστα οι νεαντερτάλειοι ποδοσφαιρόφιλοι. Στην Τούμπα, ο Κόλιν Καζίμ Ρίτσαρντς του Ολυμπιακού είχε δεχθεί μπανάνες, αλλά είχε αντιμετωπίσει την υπόθεση με χιούμορ: «Αν οι μπανάνες είναι κίτρινες και σε καλή κατάσταση, μπορεί να τις φάω κιόλας, αν, όμως, είναι σάπιες, όπως ορισμένες που μου πέταξαν, τότε δεν τις τρώει ούτε μία μαϊμού», σχολίασε. Τέλος, ο Σωτήρης Νίνης άκουσε τους οπαδούς της Εθνικής ομάδας να τραγουδούν το σύνθημα «Δεν θα γίνεις Ελληνας ποτέ, Αλβανέ, Αλβανέ» στο περσινό ματς με τη Λιθουανία. Στη συνέχεια, όταν βρήκε τον δρόμο προς το τέρμα, ο Αλβανός χρίστηκε αυτόματα Βορειοηπειρώτης και η ελληνικότητά του ουδέποτε ξανααμφισβητήθηκε.
Είναι γνωστό ότι μέλη της «Γαλάζιας Στρατιάς», του συνδέσμου φιλάθλων της Εθνικής Ελλάδας, ουσιαστικά στρατολογούνται στη Χρυσή Αυγή. Παράλληλα, τα ίδια μέλη είναι και ιδρυτές του Συνδέσμου Φίλων της Λάτσιο, κοιτίδας των νεοφασιστών του ποδοσφαιρικού κόσμου, που έχει δεχθεί καταιγισμό χρηματικών προστίμων και ποινών από την UEFA εξαιτίας της ρατσιστικής συμπεριφοράς των οπαδών της. Στην Ελλάδα, πάλι, οι διαιτητές απλώς τιμωρούν τα θύματα τέτοιων επιθέσεων.

Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013

Ποιος τα έχει πει;

Από τον τοίχο φίλης στο fb. 
Ποιος άραγε συμφωνεί με τα παρακάτω;
Ποιος τα είπε;
Μπορείτε να τον αναγνωρίσετε; 


“ Οι αντίπαλοί μας μας κατηγορούν, και ειδικά εμένα προσωπικά, ότι δεν είμαστε συναινετικοί, ότι είμαστε εριστικοί. Λένε ότι αρνούμαστε το διάλογο με τα άλλα κόμματα. Λένε ότι δεν είμαστε δημοκρατικοί, ότι θέλουμε να τα διαλύσουμε όλα (...) Πρέπει να παραδεχθώ το εξής- αυτοί οι κύριοι έχουν δίκιο. Εμείς δεν είμαστε ανεκτικοί. Έχουμε ένα στόχο, να καθαρίσουμε τη βουλή από αυτά τα κόμματα. Οι αγρότες, οι εργάτες, οι έμποροι, η μεσαία τάξη, όλοι είναι μάρτυρες...αυτοί όμως προτιμούν να μη μιλάνε για τα προηγούμενα χρόνια...ποιος είναι ο υπεύθυνος; Αυτοί! Τα κόμματα! Επί δεκαετίες έδειξαν τι ήταν ικανοί να κάνουν. Έχουμε ένα έθνος οικονομικά κατεστραμμένο, οι αγρότες διαλυμένοι, η μεσαία τάξη γονατισμένη, σχεδόν μηδενικές επενδύσεις, εκατομμύρια ανέργους...αυτοί είναι οι υπεύθυνοι!
Μια με λένε σοσιαλιστή, μια κομμουνιστή, μια συνδικαλιστή, έχουνε σύγχυση, νομίζουν ότι είμαστε σαν αυτούς. Εμείς δεν είμαστε σαν αυτούς! Αυτοί είναι τελειωμένοι, θέλουμε να τους δούμε όλους στον τάφο! (...) μου πρότειναν συμμαχία. Αυτή είναι η συλλογιστική τους. Δεν κατάλαβαν ακόμη ότι έχουν να κάνουν με ένα κίνημα εντελώς διαφορετικό από ένα πολιτικό κόμμα...εμείς θα αντισταθούμε σε οποιαδήποτε πίεση μας κάνουν. Είμαστε ένα κίνημα που κανείς δεν μπορεί να μας σταματήσει....δεν καταλαβαίνουν ότι ο συνεκτικός δεσμός αυτού του κινήματος είναι μια δύναμη που δεν μπορεί να αναχαιτιστεί δεν μπορεί να καταστραφεί...εμείς δεν είμαστε ένα κόμμα, εκπροσωπούμε όλον το λαό, τον νέο λαό»