Παρασκευή 30 Νοεμβρίου 2012

Ο φίλος ο μπακάλης και ο καθηγητής


Το μαύρο πρόβατο δεν έχει σπουδάσει οικονομικά έχει όμως πολύ καλό φίλο έναν  μπακάλη.
Αυτός λοιπόν πήρε ένα δάνειο από κάποιους φίλους και συγγενείς 53.000 ευρώ, για να επιβιώσει αφού οι Τράπεζες είχαν σταματήσει να του δίνουν άλλα δάνεια. Λόγω δυσχερειών του, πήγε και διαπραγματεύθηκε το επιτόκιο με τους δανειστές  του και κατάφερε και το μείωσε κατά 1% για τα επόμενα χρόνια, αφού υποσχέθηκε περικοπές στις αμοιβές που θα δίνει στον μπακαλόγατό του. Έβαλε λοιπόν κάτω τα νούμερα ο φίλος ο μπακάλης και βρήκε ότι κάθε χρόνο θα πληρώνει λιγότερα 530 ευρουδάκια. Καθόλου άσχημα με τις σημερινές δυσκολίες του. Του ήταν εύκολο να διαιρέσει το 53.000 ευρώ με το 100, αφού το μόνο που έκανε ήταν να κόψει τα δύο μηδενικά από το τέλος του αριθμού 53.000, που ήταν και το δάνειό του. Έτσι μπακαλίστικα έκανε και τους υπολογισμούς του για το πόσο θα κερδίσει όλη την οκταετία και το έβγαλε πάνω από τέσσερα χιλιάρικα.
Τώρα το πώς ο μέγας καθηγητής, που διδάσκει στο εξωτερικό και αφήνει το λαό της χώρας (και πολύ περισσότερο τους φιλοσυριζέους) με ανοιχτό το στόμα με τις περισπούδαστες αναλύσεις του, υπολογίζει το όφελος της χώρας από μείωση του επιτοκίου του δανείου του πρώτου μνημονίου, που ανέρχεται σήμερα στο ποσό των 53 δις (μερικά μηδενικά παραπάνω από το δάνειο του φίλου μου του μπακάλη) σε  δύο και όχι σε τέσσερα δις, το μαύρο πρόβατο δεν το αντιλαμβάνεται.
Αλλά ας πούμε ότι ο κ. Καθηγητής, ως ειδικός, μπορεί να γνωρίζει κάποια πράγματα, που ο φίλος  ο μπακάλης δεν καταλαβαίνει και ότι πράγματι το όφελος της χώρας από τη μείωση του επιτοκίου του δανείου του πρώτου μνημονίου κατά εκατό μονάδες βάσεις είναι πράγματι δύο και όχι τέσσερα δις. Παρακάτω όμως ο μέγας προφήτης Βαρουφακιήλ, μας λέει ότι αυτά τα δύο δις, που αυτός υπολογίζει ως κέρδος της χώρας από τη μείωση του επιτοκίου, αντιστοιχούν στο 1,5 έως 2,5% του ΑΕΠ  Λέει επί λέξει ο καθηγητής στο άρθρο του: "Εφόσον η μείωση των επιτοκίων περάσει από όλα τα κοινοβούλια (βλ. επόμενη πρόταση), το μέτρο αυτό θα μειώσει το δημόσιο χρέος κατά 2 δις ή κατά 1,5% με 2,5% του ΑΕΠ". Εδώ τώρα θα έχει να κάνει, όχι με το φίλο  τον μπακάλη, αλλά με το μαύρο πρόβατο και μόνον. Εδώ δηλώνω παρών και αξούριστος. Το μαύρο πρόβατο ήταν  καλό στα μαθηματικά στο δημοτικό (κάπου εκεί στο Λύκειο με τα ολοκληρώματα έχασε τον μπούσουλα) και είχε μάθει απέξω και ανακατωτά την απλή μέθοδο των τριών. Έχουμε λοιπόν και λέμε:  Για κάθε 100 ευρώ ακαθάριστο εθνικό προϊόν θα έχουμε κέρδος, όπως μας λέει ο καθηγητής, 2,5 ευρώ (αυτή είναι η πάνω σειρά στην απλή μέθοδο των τριών) Στην κάτω λοιπόν σειρά θα βάλουμε τα διακόσια δις που είναι σήμερα πάνω -κάτω το σημερινό ΑΕΠ της χώρας ή τα 250 δις που προβλέπεται να είναι το ΑΕΠ το 2020, κάτω από τον αριθμό εκατό και δίπλα και κάτω από το 2,5 της πάνω σειράς θα βάλουμε τον άγνωστο χ. Κύριε καθηγητά, αυτό δεν το ξεχνάω από το δημοτικό. Θα βρούμε λοιπόν τον άγνωστο χ ως εξής: Χ = 2,5 επί 200 δις και αυτό θα το διαιρέσουμε δια του εκατό και με απλές μαθηματικές πράξεις θα έχουμε το αποτέλεσμα που είναι είτε τέσσερα δις (αν λάβουμε υπόψη το σημερινό ΑΕΠ) είτε πέντε δις (αν λάβουμε υπόψη το ΑΕΠ του 2020). Αν τώρα κάνουμε την αντίστροφη απλή μέθοδο των τριών για να βρούμε πόσο τοις εκατό στο ΑΕΠ είναι τα δύο δις που υπολογίζει ως κέρδος ο καθηγητής, τότε θα διαπιστώσουμε, πάλι με απλές πράξεις ότι είναι 1% (εάν λάβουμε ως βάση το σημερινό ΑΕΠ) ή 0,8% (εάν λάβουμε υπόψη το προσδοκώμενο ΑΕΠ του 2020). Ακόμα και εάν συνεχίσουμε σε υφεσιακό περιβάλλον, ο υπολογισμός του καθηγητή για ωφέλεια από τη μείωση των επιτοκίων  1,5% έως 2,5% του ΑΕΠ, είναι κουλός, εφόσον επιμένει ότι το αριθμητικό σε ευρώ κέρδος μας θα είναι μόνον δύο δις. Το μαύρο πρόβατο δεν γνωρίζει εάν σας το έδωσε να το καταλάβετε, αλλά σκεφτείτε το για να κατανοήσετε τις ανοησίες του θεοποιημένου καθηγητή.
Παρακάτω λέει ο καθηγητής στο άρθρο του και το εξής:"Η επιμήκυνση αποπληρωμών χρεών και τόκων του Μνημονίου 2 μειώνουν τις αποπληρωμές μας βραχυπρόθεσμα αυξάνοντας όμως το συνολικό χρέος μακροπρόθεσμα – μετά το «σωτήριον» 2022 που, για κάποιο περίεργο λόγο, βρίσκεται στο επίκεντρο των σχεδίων της τρόικα. Και μάλιστα θα το αυξήσει συντριπτικά."
Εδώ λοιπόν δεν έχουμε απλή μέθοδο των τριών, οπότε  ξανακατέφυγε το προβατάκι στα φώτα του φίλου του του μπακάλη, ο οποίος έχει πάρει τρία δάνεια και πάει και για το τέταρτο. Το πρώτο το πήρε από τράπεζες με σχετικά μεγάλα επιτόκια, τα οποία δεν μπόρεσε να αποπληρώσει, ούτε του δάνειζαν πλέον οι Τράπεζες για να αποπληρώσει τα προηγούμενα, και τα δύο επόμενα από συγγενείς και φίλους. Τον ρώτησε λοιπόν τον φίλο του τον μπακάλη το μαύρο πρόβατο, για το εάν θα ωφελείτο αν σταμάταγε να πληρώνει και κεφάλαιο και τόκους για το τρίτο δάνειο για καμιά δεκαπενταετία και  εάν τελικά θα αυξηθεί το χρέος του μετά τη δεκαετία και μάλιστα "συντριπτικά", όπως λέει ο καθηγητής. Το έβαλε στο μυαλό του ο μπακάλης, το στριφογύρισε το θέμα, το επεξεργάσθηκε και ιδού η απάντησή του. Το συνολικό ονομαστικό χρέος του πράγματι θα αυξηθεί, διότι οι συνολικοί τόκοι θα είναι περισσότεροι, αφού τα χρόνια που θα πληρώνει θα είναι περισσότερα, όμως η αύξηση αυτή δεν θα είναι μεγάλη και πάντως όχι συντριπτική, αφού το επιτόκιο του τρίτου δανείου είναι σχετικά χαμηλό. Όμως,  όπως αποφάνθηκε ο μπακάλης, θα έχει και πολύ μεγάλες άλλες ωφέλειες. Πρώτον: Θα έχει μια τεράστια ωφέλεια για όλη τη δεκαετία ή δεκαπενταετία, αφού με αυτά που θα κερδίσει από το μόχθο του θα μπορεί να τα χρησιμοποιεί είτε για επέκταση της δουλειάς του είτε για αποπληρωμή του πρώτου δανείου που πήρε από τις τράπεζες, που έχει υψηλό επιτόκιο και τον επιβαρύνει. Δεύτερον: Θα έχει ένα τεράστιο όφελος, αφού το κεφάλαιο θα παραμείνει σταθερό για μια δεκαετία και η αποπληρωμή του θα γίνει με άλλη αξία που θα έχει τότε το ευρώ και Τρίτον και το κυριότερο ότι η μόνη εναλλακτική λύση που θα είχε για να αποπληρώσει τα δάνεια που επιμηκύνονται, είναι να πάρει άλλα δάνεια, που και αυτά θα έχουν τόκους πολύ μεγαλύτερους από αυτούς που θα πλήρωνε. Εκτός και εάν δήλωνε πτώχευση, όπως μου είπε. Αλλά ο καθηγητής δεν σκέφτηκε όπως ο φίλος ο μπακάλης.
Τέλος λέει και κάτι άλλο ο καθηγητής στο άρθρο του στον πρόταγκον.  "...είναι δεδομένο ότι οι εταίροι μας υπολογίζουν να σβήσουν χρέος 31 δις μέσω της επαναγοράς τουΕδώ το μαύρο πρόβατο ξαναθυμάται τη γνωστή απλή μέθοδο των τριών. Υπολογίζεται ότι θα μας δώσουν οι εταίροι δέκα δις για να τα χρησιμοποιήσουμε για την επαναγορά του χρέους μας. Θα επαναγοράσουμε ομόλογα κατά μέσο όρο στο 28% περίπου της αξίας τους. Η απλή μέθοδος των τριών μας λέει: Με 28 ευρώ αγοράζουμε χρέος 100 ευρώ, με 10 δις ευρώ πόσο χρέος αγοράζουμε; Και το αποτέλεσμα είναι ότι εάν πετύχει πλήρως το πρόγραμμα επαναγοράς θα σβήσουμε χρέος 35 δις, δηλαδή ακόμα παραπάνω απ΄ότι υπολογίζει ο καθηγητής, ο οποίος όμως ξεχνάει κάτι πολύ βασικό. Ότι τα δέκα δις για την επαναγορά του χρέους δεν τα έχουμε και θα τα δανειστούμε, οπότε σε κάθε περίπτωση, ακόμα και αν υπάρξει πλήρης επιτυχία, δεν θα μπορέσουμε να πετύχουμε κέρδος   πάνω από 25 δις.
Το μαύρο πρόβατο ξέρει πολύ καλά το εξής. Στις ασκήσεις επί χάρτου ασχολήθηκαν εκατοντάδες εμπειρογνώμονες, ειδικοί, τραπεζίτες για να βγάλουν το αποτέλεσμα της ελάφρυνσης του Ελληνικού χρέους κατά σαράντα δις. Βέβαια η ελάφρυνση αυτή είναι αβέβαιη για πολλούς πρακτικούς και ουσιαστικούς λόγους. Όμως οι υπολογισμοί επί χάρτου δεν μπορεί να είναι εσφαλμένοι όπως θέλει να ισχυρισθεί ο συριζοθεοποιημένος καθηγητής.

Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

Ρε Νεφελούδης που μας χρειάζεται.......

Αυτός ο άνθρωπος που θα ακούσετε στο βίντεο παρακάτω είναι βουλευτής και στηρίζει μαζί με τη Δημοκρατική Αριστερά την Κυβέρνηση.
Τον έβαλαν σε μία Επιτροπή για τη διαχείριση των νερών και διαμαρτύρεται ότι θα συνεδριάζει η επιτροπή κάθε εβδομάδα και θα πληρώνεται για μία συνεδρίαση κάθε μήνα!!!!
Τέτοιοι είναι κάποιοι της Νέας Δημοκρατίας.
Δεν αλλάζουν οι άνθρωποι.

Ακούστε (βασικά αυτά που λέει ο βο(υ)λευτής)



Διαβάστε λοιπόν και μερικά βιογραφικά στοιχεία του εν λόγω βουλευτή, που δηλώνει και άσχετος για τα όσα θα αποφασίσει η επιτροπή για το πολύ κρίσιμο και σοβαρό θέμα της διαχείρισης των υδάτινων πόρων (σ΄αυτόν μεταξύ των άλλων έχουμε εναποθέσει τις τύχες μας για τη διαχείριση των νερών του Ανάβαλου)
Πολιτικός Μηχανικός στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο στην Αθήνα. Τελείωσε τις σπουδές του το 1979 με υψηλό βαθμό και έγινε μέλος του Τεχνικού Επιμελητηρίου.
Ενεργό μέλος του επαγγέλματός του, έχει εργαστεί σε προγράμματα (έρευνα, προγραμματισμός και κατασκευή) τόσο στον ιδιωτικό τομέα όσο και στο δημόσιο τομέα.
Εκλεγμένο μέλος της Κεντρικής Αντιπροσωπείας του ΤΕΕ από το 1993, έχει υπηρετήσει σε όλα τα στάδια της εκπροσώπησης του T.E.E. σε Νομαρχιακό και Περιφερειακό επίπεδο καθώς επίσης συμμετείχε σε πολλές τεχνικές και αναπτυξιακές επιτροπές για τα επιστημονικά και επαγγελματικά ζητήματα σχετικά με τους μηχανικούς.
Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την τοπική αυτοδιοίκηση, εκλέχτηκε μέλος του Νομαρχιακού Συμβουλίου των Τρίκαλα από το 1987 ως το 1991. Εκλέχτηκε Δημοτικός Σύμβουλος το 1995 και διετέλεσε αντιδήμαρχος και αντιπρόεδρος της ΔΕΥΑ Τρικάλων. Την τετραετία 1999 ως 2002 ήταν επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης στο Δημοτικό Συμβούλιο Τρικάλων.
Τον Οκτώβριο του 2002 έως το 2010 εκλέχτηκε δύο φορές Δήμαρχος με ποσοστά 52% και 48% αντίστοιχα.
 Μέλος του Κογκρέσσου Τοπικής και Περιφερειακής Αυτοδιοίκησης του Συμβουλίου της Ευρώπης(2007-2012)!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Μέλος της Κεντρικής Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας (1999-2012),
Μέλος του Γ.Σ. της "Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδος" (KEΔE)

Πρόεδρος της Ένωσης ∆.Ε.Υ.Α. Ελλάδος (2009-2011),
Πρόεδρος του Ελληνικού Δικτύου Πόλεων με Ποτάμια (2005-2012)!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Μέλος της Εκτελεστικής Γραµµατείας της Πανθεσσαλικής Συντονιστικής Επιτροπής (ΠΑ.Σ.Ε.) για την Εκτροπή του Άνω Ρου του Αχελώου (2003-2010)!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012

Μας αποχαιρέτησε με ψηλά το κεφάλι

Ένα εξαιρετικό μαύρο πρόβατο, ένας αιρετικός στη ζωή, ένα ανεξάρτητο πνεύμα έφυγε σήμερα από τον κόσμο αυτό της βίας και της μισαλλοδοξίας,

Θα έχεις καλή παρέα εκεί. Το Λεωνίδα, τον Μπάμπη, τον Ηλία, το Βασίλη, όλα τα άλλα ελεύθερα πνεύματα που συγκρούσθηκαν με τον αρτηριοσκληρωτισμό
Ο Βασίλης (από σήμερα παρέα και πάλι με το Χρόνη)

Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012

Λόγος για να αισιοδοξούμε

.... οι ζυμώσεις που γίνονται στην κοινωνία είναι πιο σύνθετες από τον μονόχορδο λόγο που έχει επιβάλει η δημαγωγία των αντιπολιτεύσεων και των περισσότερων μιντιάδων. Ακούμε καθημερινά ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί να γίνει «κοινωνική έκρηξη». Ξέρουμε. Ξέρουμε ότι η χώρα βαδίζει επί ξυρού ακμής. Η οργή για τις απώλειες και το άγχος για το άμεσο μέλλον κατακλύζουν τον νου και ηλεκτρίζουν τις συμπεριφορές. Οι πολιτικές της λιτότητας φτάνουν στο ηθικό - κοινωνικό όριο του «μη παρέκει». Κατανοητά λοιπόν τα αλλεπάλληλα κύματα κοινωνικής διαμαρτυρίας.
Ομως, μαζί και δίπλα στη μαζική διαμαρτυρία, μαζί και δίπλα στην κοινωνική αποθάρρυνση που είναι εξίσου έντονη με την οργή, συσσωρεύονται σιγά σιγά στον «κοινό νου», στο μυαλό του «μέσου πολίτη», διδάγματα, εμπειρίες, συμπεράσματα που οδηγούν στην απαίτηση να αλλάξουν οι παλιές παθογένειες που μας έφτασαν στη χρεοκοπία. Δεν μιλώ για διεργασίες που γίνονται σε κάποιες μειοψηφίες ούτε για απομονωμένες «νησίδες». Μιλώ για ζυμώσεις που γίνονται στο ευρύ κοινωνικό σώμα, στους «μεγάλους αριθμούς», με τρόπο αμφιθυμικό, σχεδόν υπόρρητο, και που περιστασιακά μόνο ξεπηδούν σε συλλογική δράση....

Γιάννης Βούλγαρης, Νέα


(Το μαύρο πρόβατο το έκλεψε από τον τοίχο του Σίμου Βαρδάκα στο fb)

Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012

Ευτυχισμένο το νέο έτος

Το μαύρο πρόβατο σήμερα που γίνεται συζήτηση για την κατάργηση του νόμου Ραγκούση για την ιθαγένεια και τους μετανάστες, στέλνει Χρόνια Πολλά και εύχεται ευτυχισμένο το νέο έτος σε όλους τους Μουσουλμάνους.

Τα μεσάνυχτα μεταξύ 14 και 15 Νοεμβρίου  ξεκινάει το νέο έτος 1434 μμ (μετά Μωάμεθ)

Δευτέρα 12 Νοεμβρίου 2012

Η ΔΗΜΑΡ αποτελεί την ελπίδα για το αύριο


Το μαύρο πρόβατο είχε παλαιότερα εκφράσει τις επιφυλάξεις του για την πολιτική της Δημοκρατικής Αριστεράς μετά τις εκλογές εδώ 
Όμως νομίζω για πρώτη φορά βρέθηκα να υποστηρίζω τη μειοψηφική άποψη όπως αυτή εκφράσθηκε στα όργανα του κόμματος.
Σήμερα μετά την υπερψήφιση του προϋπολογισμού ξεκινάει μια καινούργια εποχή.
Θεωρώ ότι πρέπει όλοι, ακόμα και όσοι ξινίσαμε με το "παρών" της Δημοκρατικής Αριστεράς, να βάλουμε πίσω τη διαφωνία μας για να προχωρήσουμε με καλύτερους όρους για το αύριο.
Με την ενδυνάμωση στη χώρα μας των ναζιστικών ιδεών, με μια συντηρητική παράταξη που δεν μπορεί να χαράξει προοδευτικές πολιτικές, με ένα ΠΑΣΟΚ που φέρει τα βαρίδια του παρελθόντος και σπαράσσεται και με αρκετά  στελέχη του να κοιτάζουν δεξιά και αριστερά για την πολιτική τους επιβίωση και με ένα Σύριζα που ουσιαστικά ανέχεται  ιδέες και λογικές (δεν τολμώ να βάλω επιθετικό προσδιορισμό) σαν αυτές όπως εκφράζονται από τον Στάθη Παναγούλη και τον Φωτόπουλο,  τελικά απομένει μόνον ένα μικρό κόμμα σαν τη ΔΗΜΑΡ (με όλες τις ανεπάρκειες, τα λάθη τις παλινδρομήσεις) για να χαράξει έναν δρόμο για την άλλη προοδευτική και αριστερή Ελλάδα του αύριο. Η Δημοκρατική Αριστερά μπορεί και πρέπει να αποτελέσει τον πόλο για την ανασυγκρότηση του χώρου του δημοκρατικού σοσιαλισμού. Και στο στόχο αυτό δεν πρέπει να λείψει κανείς
Θα πρέπει λοιπόν να αφήσουμε πίσω τη διαφωνία για το εάν τα εργασιακά ήταν επαρκής λόγος να αρνηθούμε τη θετική ψήφο, τη στιγμή που αποδεχθήκαμε τα υπόλοιπα σκληρά μέτρα, όπως αυτό φάνηκε από την υπερψήφιση του προϋπολογισμού.
Ίσως τελικά το "παρών" να αποτελέσει στο μέλλον ένα ισχυρό πλεονέκτημα, όχι για ίδιο κομματικό όφελος, αλλά για τις πολιτικές του αύριο που πρέπει να χαράξει η χώρα.
Επειδή για πρώτη φορά βρέθηκα στη μειοψηφούσα πλευρά, συμμερίζομαι απόλυτα τη θέση  άμυνας στην οποία έχουν βρεθεί οι δύο βουλευτές της ΔΗΜΑΡ που ψήφισαν όχι, καθώς και όλα τα στελέχη που έχουν αντιταχθεί στη συγκυβέρνηση.
Το κόμμα πρέπει να προχωρήσει παρά τις διαφωνίες και με παρούσες τις διαφορετικές φωνές. Ουδείς κατέχει την απόλυτη αλήθεια και το αλάθητο.  Δεν συμφωνώ λοιπόν με κάποιους που επιτίθενται σε προσωπικό επίπεδο στους διαφωνούντες.
Εάν θέλουν οι ίδιοι ας πάνε στο Σύριζα. Αλλά πιστεύω ότι τελικά μπορούμε να αγκαλιάσουμε όλες τις απόψεις, που επιθυμούν να παραμείνουν κάτω από την κοινή μας στέγη κάτω από μια προϋπόθεση. Ότι όλοι συμφωνούμε στη μεταρρύθμιση της χώρας μέσα από προοδευτικές πολιτικές. 

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

Δεν είναι η πρώτη φορά που θα βρεθούμε στον Καιάδα

Aris Tsouknidas : Ανδρέα μη στεναχωριέσαι. Δεν είναι η πρώτη φορά που θα βρεθούμε στον Καιάδα. Φαίνεται τόχει η κούτρα μας και η γενιά μας. Στον Καιάδα βρέθηκαν οι γονείς μας όταν στον Αη Στράτη ξεκίνησαν την ιστορία της Ανανέωσης του Αριστερού κινήματος. Τότε ονομαζόταν Απομόνωση. Στον Καιάδα βρέθηκαν οι σύντροφοι στην Τασκένδη, στην Ουγγαρία, στην Τσεχοσλοβακία (ανάμεσά τους και οι γονείς του Βουδούρη) που ζήτησαν σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο. Στον Καιάδα ξαναβρέθηκαν το 1968 μεσούσης της Δικτατορίας όταν μίλησαν για τα εγκλήματα στο ανατολικό μπλόκ. Στον Καιάδα και μεις μαζί τους στα χρόνια της μεταπολίτευσης αφού δεν είμαστε ορθόδοξοι κομμουνιστές. Με ξύλο κάθε μέρα από του Κνίτες για να μάθουμε ποιά είναι η "σωστή" και "ορθή" κομματική γραμμή. Στον Καιάδα και όσοι διαφώνησαν με τον
 Ανδρέα Παπανδρέου στο ΠΑΣΟΚ. Στον Καιάδα όταν βρεθήκαμε στην Αριστερή Συσπείρωση με τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη. Και όχι μόνο από το Αριστερό Ρεύμα. Είναι θλιβερό όμως να αντιμετωπίζουμε το ίδιο πνεύμα, τις ίδιες εκφράσεις, τις ίδιες διαρροές, τα ίδια φαινόμενα και μάλιστα από ανθρώπους που κάποιοι τα έχουν ζήσει στο πετσί τους. Ναι συντροφοι έχουμε άλλη άποψη και για την συγκυβέρνηση και για τα μέτρα και για την πολιτική προοπτική για το κόμμα μας. Το θέλουμε πρωταγωνιστή στην πολιτική ζωή της χώρας μας, να δημιουργεί την ατζέντα και να διαμορφώνει τις πολιτικές εξελίξεις. Γιαυτό μας προσβάλλει όλους προσωπικά η επανάληψη των προσωπικών επιθέσεων αντί για συζήτηση των πολιτικών απόψεων είτε απευθύνεται στο πρόσωπό μας είτε σε οποινδήποτε άλλο. Και αυτό είναι βαθύτατα πολιτικό.

Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012

Περί "Δωδώνης", Τάσο μου





Αγαπητέ Τάσο Τέλλογλου

Προχθές διάβασα ένα κείμενό σου «Φιλόξενη χώρα για επενδυτές». Ξεχωρίζω τους ανθρώπους σ' αυτούς που καταλαβαίνουν, σε αυτούς που δεν καταλαβαίνουν και σ΄αυτούς που δεν θέλουν να καταλάβουν. Σε κατατάσσω στην πρώτη κατηγορία. Εσκεμμένα δεν γράφω «συναδέλφους». Με τρομάζει η λέξη καθώς χρόνια μεταφραζόταν λάθος. Άλλωστε είμαι χρονογράφος. Ωραίο ακούγεται ως παράκαμψη και διαφύλαξη. Πάμε στο θέμα μας. Διάβασα το κείμενό σου και με τρώει η γλώσσα μου να σου δώσω πληροφορίες. Χθες στο εργοστάσιο της ΔΩΔΩΝΗ κατέβηκε ένα τεράστιο πανό που έφραζε την θέα του (ωραίο ακούγεται στην κυριολεξία του) κοντά έναν χρόνο. «ΔΕΝ ΠΩΛΕΙΤΑΙ». Περιέργως το πανό δεν το είχαν κρεμάσει οι υπάλληλοι και εργάτες που συνέχιζαν να εργάζονται κανονικότατα. Το είχε κρεμάσει μια ομάδα κτηνοτρόφων (30 κτηνοτρόφοι από 3.500). Μια μικρή ομάδα. Όλο αυτό που άκουγες τόσον καιρό, όλον τον σαματά και τις μεγαλοστομίες «Διαφυλάσσουμε την Ακρόπολη»…. Ήταν μια τόση δα ομάδα! Σκέψου τι δύναμη είχε μια τόση δα ομάδα στην πατρίδα μας! Αγαπητέ Τάσο θα σου πω μερικά περιστατικά. Στο αφτί. Μη τ΄ακούσουν άλλοι υποψήφιοι επενδυτές και κόψουν πέρα… Εσύ καταλαβαίνεις. Θα σου γράψω σκηνές σαν αυτές που κυνηγάω χρόνια με τα γραπτά μου, με τα χρονογραφήματά μου. Λογάριαζέ με ραβδοσκόπο στιγμών, σκηνών. Πάμε!
- Οι μέτοχοι της SI, μιας εκ των ενδιαφερόμενων για την αγορά της Εταιρείας ΔΩΔΩΝΗ (που τελικώς κέρδισαν και τον διαγωνισμό), θεώρησαν υποχρέωσή τους από την πρώτη στιγμή της συμμετοχής τους στον διεθνή διαγωνισμό, να μιλήσουν με τους συνεταιριστές. Καθορίζουν συνάντηση στην οποία και προσέρχονται άπαντες. Τους ζητούν να μάθουν τις ανησυχίες και τα αιτήματά τους. Οι συνεταιριστές που είναι και μέτοχοι μειοψηφίας δηλώνουν ότι θέλουν η Εταιρεία να παραμείνει στην Ήπειρο, να διατηρηθεί η ζώνη γάλακτος, να, να, να, να και όλα αυτά τα θεωρούν απαράβατους όρους. Οι υποψήφιοι επενδυτές ακούνε με προσοχή και τέλος ζητούνε στους συνεταιριστές να υπογράψουν αρχικά Έγγραφο Εμπιστευτικότητας (έτσι συμβαίνει στον πολιτισμένο κόσμο). Το υπογράφουν φαρδιά πλατιά. Ακολούθως οι υποψήφιοι επενδυτές ετοιμάζουν γραπτώς τις δεσμεύσεις τους που συμφωνούν απόλυτα με τα αιτήματα των Συνεταιριστών…Πιο απόλυτα δε γίνεται…Οι υποψήφιοι επενδυτές έχουν υπογράψει ήδη το Συμφωνητικό όταν το στέλνουν και περιμένουν την υπογραφή των Συνεταιριστών την οποία και θεωρούν βέβαιη. Ποτέ δεν ήρθε! Ούτε ποτέ  επικοινώνησαν έκτοτε με την SI!
- Στον Διεθνή διαγωνισμό πέραν ελληνικών εταιρειών, έλαβαν μέρος ξένοι κολοσσοί της γαλακτοβιομηχανίας. LACTALIS, ARLA, FRIESLAND (Noυνου), CHOBANI. Καμία απ΄αυτές δεν κατήγγειλε τον διαγωνισμό. Δεν ξέρουν…Τάσο μου!
-Δικαστήρια Ιωαννίνων. Πρόεδρος Πρωτοδικών που εκδικάζει αίτηση των Συνεταιριστών για παροχή προσωρινής διαταγής που θα αναστείλει τη διαδικασία μεταβίβασης των μετοχών απευθυνόμενη προς τον Πρόεδρο Συνεταιριστών τον ρωτά «Γιατί συμμετείχατε και μάλιστα σε όλα τα στάδια σε έναν διαγωνισμό που καταγγέλλετε τώρα ως άκυρο. Γιατί συμμετείχατε σε έναν άκυρο διαγωνισμό;», «Εμείς κυρία Πρόεδρε τα είχαμε κανονισμένα. Με την Τράπεζα και τους πολιτικούς. Για να τον πάρουμε εμείς τον διαγωνισμό», «Δηλαδή θέλετε να πείτε ότι λάβατε μέρος σε έναν στημένο διαγωνισμό από εσάς;», «Ναι». Ο δικηγόρος τους παθαίνει εγκεφαλικό. Η Πρόεδρος λέει «Ξέρετε αυτά που λέτε... επισείουν… ». Φωνή κτηνοτρόφου που αναλαμβάνει την κατάσταση «Είμαστε αγράμματοι άνθρωποι»... Αγράμματοί άνθρωποι, Τάσο μου.
- Διαβάζω σε εφημερίδα μεγάλης κυκλοφορίας με ημερομηνία Σεπτεμβρίου «Για την πώληση της Εταιρείας οι συνεταιριστές ζήτησαν την παρέμβαση του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Καρ. Παπούλια λόγω καταγωγής του και ενδιαφέροντος του. Την επιλογή θεωρούν διαβλητή και έχει παρέμβει ευθέως ο Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος ο οποίος συνομίλησε με τον διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος κ.Γ. Προβόπουλο. Ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έχει κάνει δήλωση για ακύρωση της αγοροπωλησίας όταν θα αναλάβει την διακυβέρνηση καθώς και το ΚΚΕ αλλά τις αντιρρήσεις του εκφράζει για την επιλογή της SI και ο περιφερειάρχης Ηπείρου της ΝΔ και επίδοξος ηγέτης των βλαχόφωνων κ. Αλ.Καχριμάνης». Σε αυτά πρόσθεσε και τους βουλευτές της περιοχής όλων των κομμάτων και ιδιαίτερα τον κ.Κασσή πρώην ΠΑΣΟΚ με τεράστιο μένος. Τάσο μου σκέψου από πόσα κομματικά casting πρέπει να περάσει μια επένδυση και ένας διεθνής διαγωνισμός! Να σου πω και το καλύτερο ότι ο Δήμαρχος Ιωαννίνων κ. Φ. Φίλιος αρνήθηκε εθιμοτυπική επίσκεψη των νέων ιδιοκτητών.  
- Η Εταιρεία SI πλειοψηφικός μέτοχος-ιδιοκτήτης πλέον της ΔΩΔΩΝΗ έδωσε 20.800.000 ευρώ μετρητά για την εταιρεία. Χρήματα ξένα-νέα κεφάλαια. Βρίσκονται ήδη στο ταμείο του εκκαθαριστή της ΑΤΕ. Συγχρόνως ανέλαβε τα χρέη της Εταιρείας ύψους 50.000.000 ευρώ. Και έχει τις δυνατότητες να εξάγει άμεσα το ευπαθές στοκ της εταιρείας. Οι συνεταιριστές που φώναζαν για το «εξευτελιστικό» τίμημα περιέργως κατέθεσαν προσφορά μαζί με την εταιρεία ΒΙΚΟΣ με χρήματα τα οποία θα έβρισκαν καθ' οδόν από διάφορες πηγές (δάνεια) ύψους 21.800.000.
- Ο νέος Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της ΔΩΔΩΝΗ είναι Ιρλανδός και έχει ένα αξιοζήλευτο βιογραφικό. Ο Michael O’ Neill. Τι αξιοζήλευτο….Αξιοσέβαστο. Αρκεί να στον συστήσω στην δύση μιας μακροχρόνιας και δοξασμένης καριέρας και ως Πρόεδρο της Εταιρείας Coca Cola στην Τουρκία και σε 10 κράτη της Μέσης Ανατολής στην οποία πλέον παραμένει μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου. Δημοσίευμα δημοσιογράφου-παράγοντα στον τοπικό τύπο Ιωαννίνων «Γιατί απέκρυψε ότι εργάστηκε στην Τουρκία; Τι κρύβεται από πίσω;». Έρμη πατρίδα Τάσο μου! Τι γράφουν οι δημοσιογράφοι! Με τι εγκληματική ευκολία παπαρολογούν…
Πάντα ψάχναμε το «τι κρύβεται» και χάσαμε όλα τα «τι φαίνεται μπροστά στα μάτια μας».
- Μετά την καταβολή των χρημάτων εξαγοράς οι νέοι πλέον μέτοχοι επισκέπτονται το εργοστάσιο της ΔΩΔΩΝΗ. Μιλάνε στους υπαλλήλους οι οποίοι και χειροκροτούν. Παράλληλα εκτυλίσσονται τα εξής. Τρακτέρ των κτηνοτρόφων (12) κατευθύνονται προς την κεντρική πύλη. Όπως έδειξαν και οι τηλεοράσεις σπάνε με τα χέρια τους τις πόρτες και ορμάνε φωνάζοντας «Θα σας γαμήσ …… Η ΔΩΔΩΝΗ είναι δική μας»…Πολύ αερογαμία, Τάσο μου! Το «δική μου» σε πόσους κατοχυρώνεται, ρε Τάσο, σε τούτον τον τόπο; Ο εκπρόσωπος των νέων ιδιοκτητών καταθέτει μήνυση εναντίον των πρωτεργατών και ηθικών αυτουργών. Ακόμα και τα πιο «πετυχημένα» πάρτυ κάποτε σχολάνε….
- Ο νέος Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος της  Εταιρείας λίγες μέρες πριν αναλάβει καθήκοντα περπατάει σε ένα πανέμορφο χωριό της περιοχής με μερικούς έλληνες φίλους να τον συνοδεύουν. Συναντάνε έναν άνθρωπο και πιάνουν κουβέντα μαζί του. Τους λέει «Είμαι υπάλληλος στην ΔΩΔΩΝΗ», «Και πώς και δεν είσαι στη δουλειά σου σήμερα;» τον ρωτάει αποκρύπτοντας την ιδιότητα του Προέδρου «Μ΄έβαλαν σε μια θέση που δεν ήθελα με τίποτα. Και γω πήγα στον γιατρό κι είπα δεν ξέρω τι θα κανς αλλά θα με βγάλς άρρωστο. Και μ΄του τακτοποίησ. Όχι που θα σκάσω!».
- Ο κύριος μέτοχος της S.I και επενδυτής Τάσο μου, ρώσικης καταγωγής, πέραν της επένδυσης, σε μετρητά χρήματα (δεν θα πάψω να το τονίζω) έχει αγοράσει σπίτι χρόνια τώρα στην χώρα μας. Ωστόσο δεν μπορεί σύμφωνα με την νομοθεσία ν΄αγοράσει αυτοκίνητο γιατί δεν έχει ένσημα. Μηχανεύεται τρόπους όπως το να το γράψει στο όνομα του κηπουρού του αλβανικής καταγωγής (έχει ένσημα). Και να σου πω και το καλύτερο…Ο Ρώσος επενδυτής πρέπει να ανανεώνει τα χαρτιά παραμονής του κάθε χρόνο. Συνήθως όταν φτάνει η ανανέωση σχεδόν επέρχεται χρονικά (λόγω καθυστερήσεων) και- η λήξη της άδειας…Πτου κι από την αρχή! Αχ Τάσο! Εσύ καταλαβαίνεις….
Η ΔΩΔΩΝΗ Τάσο μου είναι η πρώτη αποκρατικοποίηση. Κάποτε έβαζαν στήθη οι εργάτες…Μπορεί να ήρθε η ώρα να βάλουν μαζί τους στήθος και οι επενδυτές… Ακόμα και τα πιο πετυχημένα πάρτυ κάποτε σχολάνε… Φαντάσου τη φέτα να ταξιδεύει σε πέρατα και οικουμένες… Φαντάσου νέους κτηνοτρόφους. Μορφωμένα παιδιά ν΄ασχολούνται με τη γη μιας πανέμορφης πατρίδας! Μπορεί να ήρθε η ώρα….Λες, βρε Τάσο;
Πηγή:http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=19667



Πέμπτη 8 Νοεμβρίου 2012

Τράπεζες. Ας επικεντρώσουμε κάπου κάποτε

Ακούω και φρικάρω
"Θα έλθει η δόση, θα γίνει η ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών και θα αποκατασταθεί η ρευστότητα στην οικονομία και θα ξαναδοθούν δάνεια με τη σέσουλα στις επιχειρήσεις και στους ιδιώτες"

"Τα χρήματα θα πάνε στους Τραπεζίτες και όχι στο λαό"

"Με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών δεν θα διευκολυνθεί η ρευστότητά τους για να δοθεί χρήμα στην πραγματική οικονομία, αλλά απλώς θα  σενιαρισθούν οι ισολογισμοί τους για να μπορούν να ικανοποιούν τα διεθνή κριτήρια βιωσιμότητας"

Όσοι δεξιούληδες, συντηριτικούληδες, πελατειάρχες ονειρεύονται νέα και άφθονη παροχή δανείων προς τους πελάτες ψηφοφόρους τους, προκειμένου αυτοί να είναι ικανοποιημένοι κοιμούνται ύπνο βαθύ. Η παροχή νέων κεφαλαίων από Ευρωπαϊκούς πόρους με τίποτε δεν θα διοχετευθεί σε νέα υπερκατανάλωση, επιπλέον μπετονοποίηση των πόλεων, αγορά πολυτελών αυτοκινήτων, άνοιγμα χιλιάδων εμπορικών επιχειρήσεων. Τα χρήματα δεν φτάνουν για να ικανοποιηθούν όλοι.

Όσοι πολιτικά αφελέστατοι θεωρούν ότι με την ανακεφαλαιοποίηση των Τραπεζών δεν θα δοθεί κάποια ρευστότητα στην πραγματική οικονομία είναι μακρυά νυχτωμένοι και κοιμούνται το ύπνο του δικαίου. Και το γεγονός ότι θα αυξηθεί η δυνατότητα των τραπεζών να χορηγήσουν νέα δάνεια είναι τόσο αυτονόητο, που δεν αντιλαμβάνομαι τους νεοδημοκράτες που ακούν σαν χάνοι τους συριζέους και καμμενέους να ομιλούν για διεθνείς τοκογλύφους, τραπεζίτες που θα ενθυλακώσουν τα χρήματα.

Και η ρευστότητα των τραπεζών θα ενισχυθεί πολλαπλώς. Και βέβαια η κεφαλαιακή ενίσχυση των τραπεζών έρχεται να  καλύψει τις ζημιές που υπέστησαν από το κούρεμα του ελληνικού χρέους (εδώ είναι βέβαιο ότι έχασαν οι τράπεζες και κατ΄επέκταση, σύμφωνα με την φαιοκόκκινη αντίληψη και οι τραπεζίτες τα μισά τους χρήματα), αλλά άραγε πιστεύει κανείς ότι τα χρήματα αυτά θα μπουν σε κάποιο σεντούκι ή θα κατατεθούν όλα σε κάποιους λογαριασμούς άλλων τραπεζών. Αλλά ακόμα και αυτό αν γίνει στην ολότητα του ποσού, η καθημερινή τραπεζική ρευστότητα θα ενισχυθεί, τα επιτόκια θα μειωθούν δραστικά και η δυνατότητα κάποιων χορηγήσεων, με πολύ χαμηλότερα επιτόκια,  θα γίνει πραγματικότητα.
Αλλά η ρευστότητα στις τράπεζες θα ενισχυθεί και από άλλους λόγους.
 Ένα μεγάλο μέρος των εντόκων γραμματίων που κατέχουν οι τράπεζες χρηματοδοτώντας ουσιαστικά τα  βραχυπρόθεσμα ελλείμματα και χρέη του δημοσίου θα αποπληρωθεί. Το ποσό που θα αποδεσμευτεί είναι τεράστιο για τα σημερινά δεδομένα και αυτό θα πρέπει κάπου να διοχετευθεί. Η τραπεζική ρευστότητα ξαφνικά θα απογειωθεί.
Η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με ένα τεράστιο ποσό που θα έλθει από το εξωτερικό, ουσιαστικά θα  μηδενίσει τον κίνδυνο εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη με συνέπεια να επανέλθει ένα μεγάλο ποσό από το εξωτερικό, προκειμένου να πετύχουν κάπως μεγαλύτερα επιτόκια και κάποια σχετική ασφάλεια από την τρομολαγνεία κατά της διακίνησης κεφαλαίων των τελευταίων μηνών. Η βέβαιη ενίσχυση των καταθετικών κεφαλαίων θα ενισχύσει περαιτέρω τη ρευστότητα στις Τράπεζες.


Τι λέει λοιπόν το μαύρο πρόβατο και τι εισηγείται σε όλο τον προοδευτικό και λογικά σκεπτόμενο κόσμο;

Προτείνω κάποια στιγμή να σταματήσουμε να λέμε μπαρούφες και να επικεντρώσουμε σε ένα στόχο. Και ας νομίσουν κάποιοι ότι αλληθωρίζουμε

Και ο στόχος μπορεί και πρέπει να είναι μόνον ένας.
Να αποφασίσουμε τι θέλουμε για την Ελλάδα του αύριο.
Ποιους τομείς της οικονομίας αξίζει να αναπτύξουμε.
Να συμφωνήσουμε τη σχέση δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Να διοχετεύσουμε τη μελλοντική τραπεζική ρευστότητα στους παραγωγικούς τομείς που θα αποφασίσουμε.
Να δώσουμε χρήματα σε επιχειρήσεις, η ανάπτυξη των οποίων βάσιμα μπορεί να μας υπόσχεται περισσότερες δουλειές και καλύτερα αμειβόμενες δουλειές.
Να ενισχύσουμε τις δημόσιες επενδύσεις στους τομείς  της καθαρής ενέργειας, των υποδομών, των στρατηγικών τομέων της οικονομίας (νερών, λιμανιών, δρόμων, αεροδρομίων. αρδευτικών εγκαταστάσεων, ινστιτούτων έρευνας, υγείας κλπ),
Να μείνουμε σταθερά προσηλωμένοι στο στόχο να μην περικοπεί, αλλά να αυξηθεί το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, που μπορεί να γιγαντωθεί με τραπεζικά κεφάλαια.
Και βέβαια όλα αυτά πρέπει να γίνουν αποκλείοντας τις λογικές της λαϊκής δεξιάς για ενίσχυση της κατανάλωσης και του εύκολου πλουτισμού με δανεικό χρήμα.

Σ΄αυτά προτείνει το μαύρο πρόβατο ότι πρέπει να επικεντρωθούμε.
Στον τομέα του τουρισμού
Ειδικότερα στον ιατρικό τουρισμό
Στην έρευνα και αξιοποίηση του εξαιρετικού επιστημονικού μας δυναμικού
Στον τομέα της πληροφορικής
Στον πολιτισμό και τα υψηλής ποιότητας επιτεύγματά του
Στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας
Στη ναυτιλία
Στις μεταφορές
Στα εξαιρετικά προϊόντα της Ελληνικής γης
Στη βιομηχανία τροφίμων
Στην αξιοποίηση του ορυκτού μας πλούτου

Εκεί πρέπει να διοχετευθούν τα νέα τραπεζικά δάνεια. Αυτοί οι τομείς πρέπει να βοηθηθούν
Όχι τα ταχυφαγεία, τα παλάτια για γάμους, τα άπειρα σουβλακερί, τα μαγαζιά των φρέντο των πέντε ευρώ, τα υπεράριθμα ρουχάδικα, οι "ναοί" της σκυλάδικης μουσικής, οι εκθέσεις πολυτελών αυτοκινήτων.

Να πεδίο δόξας λαμπρό για τη Δημοκρατική Αριστερά. Να που πρέπει να επικεντρώσουμε και ας αλληθωρίσουμε σε σχέση με παλιά βλέμματα.
Και ας νομίζουν κάποιοι φίλοι ότι ανήκουν στον προοδευτικό χώρο ενώ στην ουσία είναι χωμένοι βαθιά στην παλαιοπασοκική συντήρηση της υπεράσπισης του συντεχνιασμού.

Ναι είναι πολιτικά αφελείς (και ο χαρακτηρισμός αυτός είναι επιεικέστατος, σε σχέση με όσα πιστεύω Γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε;) όσοι πιστεύουν ότι υπάρχει περίπτωση παραμονής μας στην ευρωζώνη χωρίς ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και επομένως χωρίς τραπεζικό σύστημα
Η ύπαρξη των τραπεζών, όσο και αντιδημοφιλές και αν ακούγεται μας αφορά όλους. Και τους καταθέτες και αυτούς που χρωστάνε στις τράπεζες Και αυτούς που δεν έχουν καθόλου καταθέσεις, και αυτούς που δεν είχαν στις καλές εποχές και αυτούς που ξόδεψαν τον αγλέουρα.
Ναι πρέπει να ενισχυθεί το τραπεζικό μας σύστημα για να δώσει δάνεια. Αλλά σε τομείς της οικονομίας που θα μας βοηθήσουν για να αναπνεύσουμε, για να δούμε πιο αισιόδοξα το μέλλον. Οχι για τους λίγους, αλλά για τους πολλούς
Αυτή είναι σήμερα η αριστερή ματιά, κατά τη γνώμη του μαύρου προβάτου

Τρίτη 6 Νοεμβρίου 2012

Πριν από το τέλος

του Ριχάρδου Σωμερίτη

Δεν ανήκω στη ΔΗΜΑΡ. Νομίζω όμως ότι πρέπει να ξεκαθαρίσουμε ένα
σημαντικό ζήτημα. Και αυτό είναι το συστηματικό μίσος που χαρακτηρίζει πολλούς "αριστερούς" όταν αναφέρονται στη Δημοκρατική Αριστερά.

Σε αντίθεση με το ΠαΣοΚ και τη Νέα Δημοκρατία, αλλά και με τον Σύριζα, η ΔΗΜΑΡ δεν έχει καμιά ευθύνη, τόσο για τα χάλια μας, όσο και για τις μνημονιακές συνέπειές τους: δεν κυβέρνησε και κανένας δεν μπορεί να της καταλογίσει ευθύνες για τα δάνεια και τα ελλείμματα· δεν
«διαπραγματεύτηκε» τα μνημόνια, που προσωπικά δεν νομίζω ότι τα
διαπραγματεύτηκε πραγματικά κανείς· και δεν στήριξε την αδιέξοδη
μαχητική απεργιομανία της κάθε λογής «αριστεράς».

Η ΔΗΜΑΡ δέχτηκε όμως να στηρίξει κοινοβουλευτικά τη σημερινή κυβέρνηση με βάση ένα γνωστό πρόγραμμα και ορισμένες «κόκκινες γραμμές». Πιστεύω ότι τη στήριξη αυτή έπρεπε να την είχε προσφέρει από την αρχή για να αποφύγουμε τις δεύτερες εκλογές, αλλά σε αυτό δεν ήταν μόνη: ο Σαμαράς επέστρεψε την εντολή που του δόθηκε μέσα σε λίγες ώρες (είναι προφανές ότι ήθελε τις νέες εκλογές με την ανόητη ελπίδα μιας νίκης) και ο Βενιζέλος προκαλούσε κάθε λογική, θέλοντας κουτοπόνηρα να εντάξει και τον Σύριζα σε κάποιο κυβερνητικό σχήμα, εξαναγκάζοντας έτσι και τον Κουβέλη να λέει (σχεδόν) τα ίδια.

Η ως τώρα άρνηση της ΔΗΜΑΡ να υποκύψει στον εκτός ευρωπαϊκού
κεκτημένου και δικαίου εκβιασμό Τρόικας - ΣΕΒ και λοιπών εργοδοτικών δυνάμεων για την πλήρη κατάργηση του κοινωνικού κράτους και των θεσμών του, πράγμα που δεν ήταν καν στο «πρόγραμμα» των μέτρων, είναι και δίκαιη και ρεαλιστική. Αν οι «εταίροι» μάς οδηγήσουν στην πτώχευση για έναν τέτοιο λόγο, ξεκάθαρα ιδεολογικό και αντιδραστικό, ενώ έχουμε αποδεχτεί τα πιο απίστευτα για τη σκληρότητά τους και μάλλον αδιέξοδα «μέτρα», έχουμε ακόμα και τη δυνατότητα προσφυγής στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, αλλά και στην κοινή γνώμη όλων των άλλων χωρών μελών της Ένωσης, εξηγώντας της τι την περιμένει.

Είναι βαρύ το φορτίο αυτό για ένα μικρό αριστερό και συνάμα λογικό
κόμμα, αλλά αν ήταν άλλη η στάση του, δεν θα είχε λόγο ύπαρξης.
Προσωπικά, θα το αποχαιρετούσα με θλίψη.

Πηγή:http://www.metarithmisi.gr/el/readText.asp?textID=13636&sw=1024

Η ψήφος της Τετάρτης: η ...αυτοπεραίωση της Δημοκρατικής Αριστεράς ως εναλλακτικής πρότασης;

του Γιώργου Παπασπυρόπουλου

Μια ήδη ατελέσφορη και κατά πολλούς αδιέξοδη διαδρομή της ανανέωσης της Αριστεράς στην Ελλάδα, φτάνει στο τέλος της όπως όλα δείχνουν, με την ψηφοφορία της Τετάρτης. Η "αριστερή" στροφή που επεχείρησε η ΔΗΜΑΡ επικαλούμενη την εμμονή της τρόικας στα εργασιακά, έχει εγκλωβίσει το κόμμα αυτό σε έναν παραλογισμό ("δεν ψηφίζουμε τον εφαρμοστικό νόμο, στηρίζουμε την κυβέρνηση") που το οδηγεί εκτός κυβέρνησης συνεργασίας. Ταυτόχρονα, και εφόσον δεν βρεθεί συμβιβαστική λύση έστω και την τελευταία στιγμή, οδηγεί το κόμμα αυτό και σε διαζύγιο με τις μεταρρυθμιστικές δυνάμεις που βρήκαν μέχρι σήμερα (με αρκετή υπομονή και ανοχή είναι αλήθεια) στέγη στον χώρο αυτό.

Θεωρητικά, η Δημοκρατική Αριστερά, είναι η συνέχεια της ελληνικής ανανεωτικής αριστεράς, του ρεύματος του ΚΚΕ εσωτερικού, του Ρήγα Φεραίου, της ΕΑΡ και του παλαιού Συνασπισμού πριν την "αριστερή στροφή" του τελευταίου και την συριζοποίησή του.
"Θεωρητικά", γιατί η προσπάθεια ποτέ δεν ολοκληρώθηκε.

Η ΔΗΜΑΡ μέχρι σήμερα δεν μπόρεσε να ταυτιστεί με την Μεταρρυθμιστική Αριστερά - αποτέλεσε απλά τον χώρο των ελπίδων αυτού του ρεύματος στην ελληνική κοινωνία. Πράξεις και παραλείψεις της όμως έδωσαν ένα αντιμεταρρυθμιστικό στίγμα στην ηγεσία του κόμματος και ξεσήκωσαν αντιδράσεις σε μέλη και φίλους όταν εκδηλώθηκαν κινήσεις αναδίπλωσης στην Παιδεία, στην υπεράσπιση συντεχνιών είτε στην μεταρρυθμιστική αφλογιστία στις προτάσεις ισοδυνάμων.Η ανακάλυψη όμως του κώνωπα των εργασιακών ενώ έχει διυλιστεί η κάμηλος των οριζόντιων περικοπών και της φορολογικής επιδρομής επί δικαίων και αδίκων, οδηγεί τα πράγματα σε άλλη περιοχή: εκείνη της "αριστερής" στροφής της ΔΗΜΑΡ σύμφωνα με τις καλύτερες παραδόσεις του "αλαβανικού" Συνασπισμού και της επιστροφής της στο κεντρικό σώμα της νεοκομμουνιστικής λαϊκιστικής κρατικιστικής αριστεράς - την επιστροφή στην λογική ΣΥΡΙΖΑ, την άρνηση δηλαδή των λόγων που επέβαλαν πριν δυόμιση χρόνια την αποχώρηση της ανανεωτικής πτέρυγας από εκεί.
Δεν είναι δυνατόν να παλεύεις με πολιτικές προτεραιότητες: "παραμονή στο ευρώ, εκταμίευση της δόσης, αλλά και σταδιακή απαγκίστρωση από τα μνημόνια" και να επιτρέπεις η κυβέρνηση συνεργασίας που εξασφαλίζει (έστω με προσωρινές ήττες και υποχωρήσεις) κάτι τέτοιο να κινδυνέψει με πτώση άρα και η χώρα με έξοδο από το ευρώ. 
Δεν είναι δυνατόν να παραμείνεις σε μια κυβέρνηση της οποίας έχεις καταψηφίσει την συμφωνία για εκταμίευση της δόσης δηλαδή την συμφωνία επιβίωσης της χώρας.
Και κυρίως δεν είναι δυνατόν να τορπιλίζεις την αξιοπιστία αυτής της κυβέρνησης στην οποία στηρίζονται οι εταίροι μας για να προχωρήσουν πέραν της δόσης σε εκείνες τις ρυθμίσεις που θα επιτρέψουν την ανάπτυξη με πρόσθετα κεφάλαια και διευκολύνσεις στα επιτόκια και στην άμεση ρευστότητα, που ετοιμάζονται πέραν της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών.
Δεν παίζεις με όλα αυτά αν είσαι υπεύθυνος. Δεν ρισκάρεις ένα ατύχημα με την προϊούσα σήψη και διάλυση του ΠΑΣΟΚ που επιταχύνεται με την στάση της ΔΗΜΑΡ.
Τέλος δεν σώνεις και το κόμμα σου εφόσον δεν τηρείς τις δεσμεύσεις για τις οποίες ψηφίστηκες και χάριν των οποίων μπήκες (ορθότατα) σε κυβέρνηση συνεργασίας για παραμονή στην ΕΕ.
Όλα αυτά βέβαια θα θυσιαστούν πιθανότατα, όπως όλα δείχνουν, για έναν αμετανόητο μικροκομματισμό που επιστρέφει αναπάντεχα και κυρίως εξ αιτίας των αληθινών ορίων του εγχειρήματος της ελληνικής αριστερής ανανέωσης.
Η κρατικιστική νοοτροπία σύμπασας της ελληνικής αριστεράς, η αποτυχία της να προσαρμοστεί στην πραγματικότητα της κλιματικής αλλαγής και της φανερής ανάγκης των ορίων στην ανάπτυξη αντί της λατρείας της ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων και μάλιστα με κρατικό έλεγχο και ως αντιστοιχία, τέλος, η λειτουργία της ακόμη και σήμερα με βάση το συγκεντρωτικό μοντέλο και τον αρχηγισμό, εξεμέτρησαν το μέλλον της και τον ιστορικό της βίο.
Αδιέξοδο.
Αντί για ανανέωση έχουμε επιστροφή στην αφετηρία του δήθεν "εργατισμού", της άγνοιας του ρόλου της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και οικονομίας, της μικροκομματικής επιβίωσης έναντι όλων.
Αυτή η ψηφοφορία είναι πραγματικά η τελευταία ευκαιρία - όχι τόσο για την ίδια την ΔΗΜΑΡ αλλά περισσότερο για την επιρροή και τα αντανακλαστικά της "ανανεωτικής αριστεράς" όσον αφορά την όποια επιρροή της στην ελληνική κοινωνία. Γιατί η απομυθοποίηση έχει δυστυχώς συντελεστεί με τις ατελείωτες πιρουέτες του διευθυντηρίου αυτού του κόμματος και η φθορά αυτή είναι μη αναστρέψιμη.
Ας πρόσεχαν.
Τουλάχιστον μαζί με το κόμμα τους ας μην παρασύρουν και την χώρα μας σε νέες περιπέτειες.


Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

Γιατί "ναι"

"Η αριστερή συνείδησή μας δεν μας επιτρέπει να ψηφίσουμε τα εργασιακά"
Συμφωνώ και επαυξάνω.
Ας κάνουμε όμως (πάντοτε υπάρχει και το όμως) μια πρώτη υπόθεση εργασίας (παρακάτω θα κάνω και μια δεύτερη)
Πείθεται λοιπόν (υπόθεση εργασίας στο πεδίο του φαντασιακού) την τελευταία στιγμή η τρόικα του εξωτερικού και οι Γερμανοί ηγήτορες της Ευρώπης και αφαιρείται όλο το τμήμα των εργασιακών από το πολυνομοσχέδιο.
Τότε τι κάνουμε; Πάμε και ψηφίζουμε; Τι μας υποδεικνύει η "αριστερή μας συνείδηση"; Ότι όλα αυτά τα σκληρά και εξοντωτικά για την κοινωνία μέτρα πρέπει αν ψηφιστούν;
Κάπου δεν μου κάθεται καλά η όλη ιστορία.
Τι ακριβώς διακηρύττουμε και τι παλεύουμε; Να μην ψηφιστούν τα εργασιακά, αλλά να ψηφιστούν οι μειώσεις των μισθών και των συντάξεων και η βαρύτατη, μέχρις εξολόθρευσης, υπερφορολόγηση των νεόπτωχων ελεύθερων επαγγελματιών, εμπόρων και επιστημόνων;
Δεν το διανοούμαι. Δεν δέχομαι να θεωρούν τους εαυτούς τους πιο ευαίσθητους από εμένα, όλο το νέο φρούτο που ονομάζεται καρπούζι, με το πράσινο σκληρό περιτύλιγμα των κάθε είδους Φωτόπουλων, Μαριλιζών και Λούκων.
Μπήκαμε στην κυβέρνηση γνωρίζοντας από πριν ότι τα μέτρα για να παραμείνουμε στην ευρωζώνη θάσαν εξαιρετικά σκληρά σε όλους του τομείς. Αντί να επικεντρώσουμε στο μέλλον, στο όραμά μας για το αύριο, στο πως θα είναι η Ελλάδα του 2020, στο πώς θα οργανώσουμε την οικονομία με τέτοιο τρόπο, ώστε οι πρώτοι που θα επωφεληθούν στο μέλλον να είναι οι ταπεινοί και καταφρονεμένοι, στο πως θα πιέσουμε αφόρητα για την πάταξη της αδικίας, της φοροδιαφυγής, του λαθρεμπορίου της διαφθοράς, καταναλώσαμε όλο το πολιτικό μας κεφάλαιο στο πως θα κάνουμε πιο δίκαια τα σκληρά μέτρα, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι η αφαίρεση ενός άδικου μέτρου από  το όλο μείγμα των πολιτικών, συνεπάγεται την πρόσθεση κάποιου άλλου βίαιου μέτρου και την επιβάρυνση κάποιας άλλης ομάδας πολιτών. Το κάναμε αυτό όλους αυτούς τους μήνες γνωρίζοντας άριστα ότι τα μέτρα υποχρεωτικά θα θίξουν τις αδύναμες κοινωνικά τάξεις.
Και μπήκαμε στην Κυβέρνηση (έτσι τουλάχιστον θεώρησα)  για να προωθήσουμε την αριστερή μεταρρύθμιση του κράτους και για να δώσουμε ένα προοδευτικό όραμα για το αύριο. Όχι για να παλέψουμε να απολυθούν λιγότεροι δημόσιοι υπάλληλοι, πράγμα το οποίο μπορεί να συνεπάγεται την κατάργηση των δώρων ακόμα και σε γλίσχρες συντάξεις των τριακοσίων ευρώ.
Μπήκαμε στην κυβέρνηση διότι γνωρίζαμε ότι η εναλλακτική στα πάρα πολύ σκληρά αυτά μέτρα είναι η πλήρης εξόντωση της Ελλάδας και η τελική άνοδος του φασισμού και του ναζισμού, η πολύ πιθανή εκτροπή από τις δημοκρατικές διαδικασίες και η κατάργηση ατομικών και κοινωνικών ελευθεριών.
Μπήκαμε στην κυβέρνηση γνωρίζοντας ότι η εναλλακτική στα σκληρά μέτρα είναι κάτι που ούτε μπορούν να διανοηθούν οι σημερινοί ευαίσθητοι και οι αγωνιζόμενοι να διατηρήσουν απαράδεκτα προνόμια.
Γι΄αυτό πρέπει να παραμείνουμε στην κυβέρνηση και να αγωνισθούμε. Και αυτό συνεπάγεται ότι θα ψηφίσουμε "ναι" σε μέτρα, τα οποία ξέρουμε ότι είναι σκληρά και απαράδεκτα για πολύ κόσμο.

Σας προανήγγειλα όμως και ένα δεύτερο σενάριο, μια δεύτερη υπόθεση εργασίας.
Στις εκλογές του Ιουνίου  το βασικό μας σύνθημα ήταν να μας δώσει ο πολίτης μια εντολή για λύση. Τουλάχιστον εγώ αυτό έλεγα δεξιά και αριστερά. Για να μπορεί να κυβερνηθεί ο τόπος και να μην πάμε σε τρίτες εκλογές, πράγμα το οποίο θα οδηγούσε με βεβαιότητα σε άσχημες εκτροπές από τις δημοκρατικές διαδικασίες.
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι στις εκλογές αυτές έβγαινε πρώτο κόμμα ο ΣΥΡΙΖΑ.  Τι θα έπρεπε να κάνει σ΄αυτή την περίπτωση η Δημοκρατική Αριστερά; Θα άφηνε τις εξελίξεις να οδηγηθούν σε τρίτες εκλογές; Η απάντηση είναι σαφώς όχι. Θα είχε τότε δημιουργηθεί η πολυαναμενόμενη "κυβέρνηση της αριστεράς" . Σήμερα βέβαια  η οικονομία θα είχε πλήρως καταρρεύσει, μάλλον οι επίσημες συναλλαγές μας θα γινόντουσαν με δραχμές και οι ανεπίσημες των επιτήδειων με ευρά. Για όσους πιστεύουν κάτι διαφορετικό, το μόνο που μπορώ να πω με κάθε επιείκεια ότι είναι πολιτικά αφελείς να πιστεύουν σε Ευριπίδηδες και Μηλιούς.
 Και το ερώτημα που θα έπρεπε να τεθεί σ΄αυτή την περίπτωση θα ήταν το εξής: Τί θα έπρεπε να κάνει η ΔΗΜΑΡ ως ο μικρότερος και ήκιστα ευθυνόμενος εταίρος σε μια Κυβέρνηση που θα είχε οδηγήσει τα πράγματα σε ανεργία 40%, πληθωρισμό τριψήφιο, και πιθανό λιμό; Η απάντησή μου και πάλι θάταν να παραμείνουμε στην κυβέρνηση και να παλέψουμε για ένα καλύτερο δραχμικό μέλλον της Ελλάδας. Όχι να επιτρέψουμε σε νεοναζί και δικτάτορες να επωφεληθούν.
Αυτά είχε να πει το μαύρο πρόβατο.

Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2012

Μήπως τα μαύρα προβατάκια είναι δύο και όχι ένα;



Κάπου, κάποιος κάποτε θάπρεπε να πει τις δικές του αλήθειες που "πονάνε" τον δικό του χώρο.
Έχετε ακούσει δικηγόρο να κάνει κριτική στη δικηγορική συντεχνία; Δεν νομίζω 
Έχετε ακούσει μηχανικό να κάνει κριτική στη  συντεχνία των μηχανικών; Δεν νομίζω
Έχετε ακούσει Δεητζή  να κάνει κριτική στην τεραστία και με μεγάλη δύναμη συντεχνία των δυναμένων να κατεβάσουν τους διακόπτες; Δεν νομίζω
Έχετε ακούσει ταξιτζή να κάνει κριτική στην κίτρινη αυτοκινητιστική  συντεχνία;Δεν νομίζω
Έχετε ακούσει αρχαιολόγο να κάνει κριτική στη  συντεχνία των αρχαιολόγων; Δεν νομίζω
Έχετε ακούσει φαρμακοποιό να κάνει κριτική στη  συντεχνία των φαρμακοποιών; Δεν νομίζω
Έχετε ακούσει εκπαιδευτικό να κάνει κριτική στη  συντεχνία αυτή; Δεν νομίζω

Πολλοί είναι αυτοί που τα ψιθυρίζουν όλα τα στραβά στους χώρους τους, κάποιοι περισσότερο γενναίοι το λένε πιο δυνατά σε ιδιωτικές συζητήσεις αλλά κανείς μέχρι τώρα δεν έχει δημοσιοποιήσει στο ευρύ κοινό τις θέσεις του και να τα βάζει ανοικτά με τα κακά του χώρου του

Και όμως χθες στον τοίχο μιας νέας γιατρού (δεν νομίζω να έχει μεγάλη σημασία το όνομα) στο facebook ανακάλυψα το εξής.







"ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ
"Το ελληνικό κράτος είναι στα πρόθυρα χρεοκοπίας. Το ελληνικό κράτος ΔΕΝ έχει λεφτά. Υπάρχει πιθανότητα να γυρίσουμε στη δραχμή. Θα κλείσουν νοσοκομεία, γιατί πρέπει να μειωθεί η δαπάνη στην υγεία". 
Όλα αυτά ακούγονται τον τελευταίο καιρό και έχουν αναζωπυρωθεί πάλι, λόγω του ενδεχομένου να μην πάρουμε την επόμενη δόση.. Είναι δεδομένο νομίζω πλέον σε όλους, ότι τη συγκεκριμένη
χρονική περίοδο η Ελλάδα περνάει οικονομική κρίση.
Ποιο είναι όμως το αντιφατικό σε όλα αυτά κατά τη γνώμη μου! Ενώ κάποιοι ενστερνίζονται όλα αυτά που έγραψα πριν από λίγο, την ίδια ώρα επιμένουν στο να ισχύσει στα Δημόσια Νοσοκομεία ένα πλασματικό πρόγραμμα εφημέρευσης. Και τι εννοώ. Επιμένουν να φαίνονται στο πρόγραμμα εφημέρευσης γιατροί οι οποίοι, ενώ έχουν εφημερία ενεργή (δηλαδή πρέπει να είναι όλο το 24ωρο μέσα στο νοσοκομείο), στην πραγματικότητα δεν εμφανίζονται στο νοσοκομείο ούτε για πέντε λεπτά. Ούτε καν για τους τύπους, βρε αδερφέ.
Ενώ παράλληλα υπάρχουν άλλοι γιατροί, οι οποίοι όχι μόνο είναι πάντα παρόντες στις εφημερίες τους, αλλά και καλύπτουν πολλές φορές και άτυπα ημέρες που δεν εφημερεύον, ή εφημερίες ετοιμότητας στην πράξη τις κάνουν ενεργές εφημερίες χωρίς να πληρώνονται παραπάνω.
Οπότε για να μην γίνονται "διακρίσεις" μεταξύ των γιατρών, η διοίκηση αποφασίζει και διατάσσει να γίνει σε όλους μια οριζόντια περικοπή στις "δεδουλευμένες" εφημερίες τους, της τάξης του 30%. Επειδή όπως λένε όλοι ΔΕΝ υπάρχουν λεφτά. Αυτό όμως είναι το δίκαιο τελικά; Αυτή είναι η λύση;
Δεν θέλω να δω το πρόβλημα από τη σκοπιά των γιατρών, αλλά από την ουσιαστικά κοινωνική σκοπιά του ζητήματος.

ΑΝ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΟΡΙΑΚΑ, ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΑΠΟ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΗΦΗΝΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΌΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΟΥΝ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΗ ΜΟΥ ΓΝΩΜΗ ΑΞΙΟΙ ΤΗΣ ΜΟΙΡΑΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΣΚΛΗΡΑ ΜΕΤΡΑ ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ."


Και το σχόλιο του αιρετικού:  Κάποιος στην Ελλάδα είδε επιτέλους το φως το αληθινό