Η άλλη άποψη για το ΚΕΜΧ. Τολμάμε;

Πόσο εύκολα είναι τα ωραία λόγια που ακούμε από τους εκπροσώπους μας στο κοινοβούλιο και στη τοπική αυτοδιοίκηση για περιορισμό της κρατικής σπατάλης!!!

Σχεδόν άπαντες  ζητούν τον περιορισμό άσκοπων στρατιωτικών δαπανών.

Θεωρητικά ουδείς βουλευτής ή δήμαρχος ή δημοτικός σύμβουλος θα εναντιωθεί σε ένα σχέδιο να γίνει ο στρατός μας πιο ευέλικτος, πιο αποτελεσματικός με περιορισμό δαπανών.

Λίγοι θα εναντιωθούν στο κλείσιμο κάποιων στρατοπέδων, που είχαν χρησιμότητα άλλες παλαιότερες εποχές, όταν ο στρατός είχε περισσότερους άνδρες, μικρότερο εξοπλισμό, και μεγαλύτερη χρονικά στρατιωτική θητεία.

Όταν όμως φθάνει το πρόβλημα έξω από την πόρτα σου και αποφασίζεται το κλείσιμο ενός συγκεκριμένου στρατοπέδου τότε οι τοπικοί παράγοντες……..

Στο δημοτικό συμβούλιο Ναυπλιέων που συνεδρίασε για να εναντιωθεί στο κλείσιμο του ΚΕΜΧ, διαβάζω από τοπικό μέσο ενημέρωσης ότι ήσαν άπαντες παρόντες. Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας. Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ. Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ έστειλε επιστολή συμπαράστασης. Μέλη ακροδεξιού κόμματος. Εκπρόσωποι μαζικών φορέων.

Όλοι με μια φωνή εναντιώθηκαν στην κατάργηση του στρατοπέδου του Ναυπλίου.

Και το δημοτικό Συμβούλιο εξέδωσε ομόφωνο ψήφισμα, στο οποίο μεταξύ των άλλων εκφράζει  «την οργή και αγανάκτηση όλων των μελών του Δημοτικού Συμβουλίου και του συνόλου των Δημοτών,  που εκτιμούν ότι στο βωμό των όποιων  συμφερόντων, εάν επαληθευτούν τα σχετικά δημοσιεύματα, ουσιαστικά πέφτει ταφόπλακα σε μια στρατιωτική μονάδα που κρατάει ζωντανή μια ολόκληρη περιοχή,  οδηγώντας την αναγκαστικά  σε βέβαιο μαρασμό. Στην είδηση και μόνο της πιθανότητας να πάψει να λειτουργεί το στρατόπεδο, το ήδη βεβαρημένο ψυχολογικά  κλίμα έγινε ακόμα βαρύτερο κι αυτό που νοιώθει ο κόσμος είναι μόνο αγανάκτηση και απογοήτευση….»

Αντιπαρέρχομαι την απαράδεκτη τελευταία πρόταση του ψηφίσματος ότι: «Την κρίση δεν θα την πληρώσει  ο λαός του Ναυπλίου» και διαμαρτύρομαι ως δημότης του Ναυπλίου, διότι τουλάχιστον εμένα (και πιστεύω και αρκετούς άλλους) το ψήφισμα δεν με εκφράζει και εγώ με τη σειρά μου δεν εκφράζω καμία «οργή και αγανάκτηση» για το πιθανό κλείσιμο του ΚΕΜΧ.

 Οι τοπικοί βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και του ΠΑΣΟΚ, παραμένουν προσκολλημένοι στην παλαιά εποχή και μόνον στα λόγια ζητούν να γίνουν οι αναγκαίες αλλαγές, ιδίως όταν  αυτές θίγουν μικροσυμφέροντα ψηφοφόρων τους. Έτσι όμως δεν θα αλλάξουμε ποτέ τίποτα.

Το μαύρο πρόβατο που εκπροσώπησε στις τελευταίες εκλογές τη Δημοκρατική Αριστερά, δηλώνει και πιστεύει ότι το κόμμα αυτό είναι, με κάποιες παλινωδίες, η μοναδική πλέον μεταρρυθμιστική δύναμη στη χώρα που εκπροσωπείται στη βουλή. Και για να μπορέσεις να ισχυρισθείς κάτι τέτοιο, πρέπει να είσαι έτοιμος να υποστηρίξεις πολιτικές που από πρώτη άποψη δεν φαντάζουν δημοφιλείς.

Η ύπαρξη του στρατοπέδου του ΚΕΜΧ στις παρυφές της πόλης μας, αντίθετα απ΄ ότι πιστεύουν πολλοί, ήταν παράγοντας στραγγαλισμού της οικονομικής και κοινωνικής ζωής των Ναυπλιωτών.

Η πόλη δεν μπορεί να αναπτυχθεί με τη λογική της πώλησης κάποιων καφέδων την ημέρα της ορκωμοσίας και τις τέσσαρες ή έξη Κυριακές του επισκεπτηρίου.  Η προσοδοθηρία από τη λειτουργία του στρατοπέδου, αφορά μικρά και λίγα αλλά ισχυρά συμφέροντα. Λίγες επιχειρήσεις, τους πολιτικούς-κομματάνθρωπους, παράγοντες της τοπικής πολιτικής ζωής με τα στρατιωτικά μικρορουσφετάκια. Και όταν «οι πρόσοδοι» αυτοί χάνονται είναι λογικό να υπάρχουν αντιδράσεις.

Σήμερα αυτό που πρέπει να κάνουμε όλοι είναι να δούμε τις τεράστιες  προοπτικές που ανοίγονται με το κλείσιμο του ΚΕΜΧ για να δημιουργηθεί πρώτιστα κοινωνικός, αλλά και οικονομικός πλούτος στους πολλούς και αδύναμους.

Θα πρέπει λοιπόν να απορρίψουμε τους εκπρόσωπους του παρελθόντος και τον εκπρόσωπο του κόμματος της μόνιμης άρνησης ακόμα και των αυτονόητων και  να πέσουν ιδέες από τους προοδευτικούς πολίτες που ζητούν μεταρρυθμίσεις ώστε  να αποφασίσουμε τι ακριβώς θέλουμε τους χώρους που θα ελευθερωθούν από την απομάκρυνση του στρατοπέδου.

Και εγώ είμαι έτοιμος να καταθέσω κάποιες ιδέες στο τραπέζι του διαλόγου που θα έπρεπε ήδη να έχει δημιουργηθεί για να είμαστε έτοιμοι. Δεν τις θεωρώ θέσφατες, αλλά προτάσεις για προβληματισμό.

Να στεγασθεί στο ΚΕΜΧ μεγάλο μέρος των δημόσιων και δημοτικών επιχειρήσεων για εξοικονόμηση μεγάλων ποσών.

Να δημιουργηθεί ένας μεγάλος πνεύμονας πρασίνου, με αυτοφυή και ενδημικά φυτά, ώστε να είναι μικρό το κόστος συντήρησης.

Να δημιουργηθούν χώροι άθλησης, ακόμα και για τα ιδιαίτερα σπορ της νεολαίας.

Να συνδεθεί συγκοινωνιακά η πόλη του Ναυπλίου με το στρατόπεδο για την εξυπηρέτηση των πολιτών και για τη δημιουργία θέσεων εργασίας και νέου πλούτου.

Να προβλεφθεί η δημιουργία καταστημάτων που θα εξυπηρετούν τους πολίτες που χρειάζονται τις δημόσιες υπηρεσίες και τους χώρους περιπάτου, ποδηλάτου και άθλησης.

Να συνδεθεί ένα μεγάλο κομμάτι του στρατοπέδου (πιθανώς με μία αερογέφυρα) με το χώρο του «Φουγάρου» για να δημιουργηθεί ένα μεγάλο πολιτιστικό πάρκο, με χώρους ήπιας αναψυχής που θα δώσει ζωή σε όλη τη γύρω περιοχή και θα φέρει νέο πλούτο και θέσεις εργασίας.

Στην σημερινή είσοδο του στρατοπέδου  να δημιουργηθεί ένας χώρος τιμής για τους αγωνιστές συμμάχους του Απρίλη του 41, που στρατοπέδευσαν εκεί, λίγο πριν τις τραγικές μέρες της αποχώρησής τους από την ηπειρωτική Ελλάδα. Εκθεσιακοί χώροι αφιερωμένοι στους Εγγλέζους, Αυστραλούς και Νεοζηλανδούς 20χρονους στρατιώτες, που πολλοί έχασαν τη ζωή τους και άλλοι ταλαιπωρήθηκαν χρόνια σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μαζί θα μπορούσε να δημιουργηθεί και ένας μουσειακός χώρος προβολής των πολεμικών και ειρηνικών επιτευγμάτων του Σώματος του Μηχανικού. Όλα αυτά μαζί θα μπορούσαν να γίνουν πόλος έλξης για Έλληνες, αλλά και ξένους.

Θα μπορούσε να εξετασθεί στα πλαίσια του νέου αμυντικού δόγματος της χώρας, που σίγουρα κάποια στιγμή θα γίνει (ή πρέπει να γίνει), η λειτουργία μιας στρατιωτικής εξειδικευμένης τεχνικής σχολής (π.χ τηλεπικοινωνιών), αφού και οι χώροι υπάρχουν, αλλά και η στρατιωτική λέσχη έχει τη δυνατότητα  να εξυπηρετήσει τέτοιους σκοπούς.

Και το τελευταίο, που προτείνω και που γνωρίζω ότι θα δημιουργήσει και τις περισσότερες αντιδράσεις. Θα έλεγα να εξετασθεί η δυνατότητα δημιουργίας στο Πεδίο Βολής ενός πολύ σύγχρονου ανοικτού Κέντρου Φιλοξενίας Γυναικών Μεταναστριών με τα παιδιά τους. Δεν έχουμε τέτοιο σαν χώρα και πρέπει κάποτε να το σχεδιάσουμε και να το κάνουμε. Και θα δώσουμε σε ανθρώπους που έχουν τεράστια ανάγκη φροντίδα και ανθρωπιά και η περιοχή θα επωφεληθεί οικονομικά, πολύ περισσότερο από την όλη σημερινή λειτουργία του ΚΕΜΧ. Τολμάμε;